เพราะชีวิตที่แสนบัดซบของ 'พราวดี' ทำให้เธอไม่เหลืออะไรสักอย่าง จนกระทั่งเจออาม่าคนหนึ่งที่มอบ 'ปิ่น' ให้เธอ แต่มันดัน 'มีแค่ครึ่งเดียวนี่สิ' ทำให้เธอย้อนเวลามายังเมืองจีนโบราณมาอยู่ในร่างของ 'คุณหนูตระกูลหลี่' ผู้เพียบพร้อม “ท่านพี่ปล่อยนะ...” “โอ๊ะ...เจ้าอย่าแตะตรงนั้น” เสียงเข้มร้องบอกแล้วเขาก็กัดกรามแน่นเมื่อมือเล็กๆ ของฟางเซียนกำลังวุ่นวายใกล้ใต้สะดือของเขา “ปล่อยข้านะ คนใจร้าย ท่านพี่ปล่อยเดี๋ยวนี้” เสียงหวานยังคงร้องออกมาเมื่อไม่มีทีท่าว่าคนตัวโตจะปล่อยเธอไปเลย “ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้า ไม่มีวัน” เสียงเข้มเริ่มแหบพร่าเมื่อมือน้อยๆ ยังคงปัดป่ายไปมาบริเวณหน้าท้องแกร่ง จนบางครั้งก็เกือบไปโดนตรงสุดสำคัญของเขา อาภรณ์ที่ใส่ก็ไม่ได้หนาถึงขนาดที่จะไม่รู้สึกอะไรที่เกิดขึ้นนอกผืนผ้า