ท่านชีคหนุ่มซึ่งมีเบื้องหลังที่ซ่อนไว้ กับความลับในการเป็นจอมโจรเหยี่ยวราตรี หญิงสาวกำพร้าที่ต้องการทวงความยุติธรรมคืนให้แก่ครอบครัว พวกเขามีเป้าหมายเดียวกัน นั่นคือมรกตนกยูงสวรรค์ของนายพลคาซานห์ พวกเขาไม่รู้เลยว่ากำลังยุ่งเกี่ยวกับของอาถรรพ์ และมันกำลังนำพาเขาไปสู่ความมหัศจรรย์ของคำสาป ความซวย และ... ความรัก... เวทย์มนต์... คำๆ นี้ผุดขึ้นมาในสมองของชีคหนุ่ม เขาสะบัดหน้าเบาๆ แม้จะเคยอ่านเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับสิ่งเร้นลับเหลือเชื่อมาบ้าง แต่เขาก็ไม่เคยได้เจอะเจออะไรแบบนี้ มรกต ซึ่งเป็นสื่อนำพามายังสถานที่อื่น ที่ไหน? ที่นี่คือที่ไหนกัน คำถามผุดพราวมาอีกมากมาย ขณะที่เขามองไปรอบ ๆ อย่างจะเก็บรายละเอียด มือหนายังไม่ปล่อยจากมือบาง ราวกับลืมไปชั่วคราวว่ากำลังจับมือเธอไว้แน่นข้างหนึ่ง ทุ่งหญ้าที่มีกลิ่นของหญ้าหอมสดชื่น ท้องฟ้าสีฟ้าใส ผืนหญ้าเขียวขจีทอดยาวไกล มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นบ้าง เห็นเนินเขาอยู่ลิบๆ ที่มีต้นไม้หนาทึบ มีธารน้ำไหลเห็นอยู่ตรงบริเวณไกลๆ เป็นภาพทิวทัศน์ที่ต่างกันสุดขั้วกับพื้นที่ของถิ่นที่เขาอยู่อาศัยมาตลอดสามสิบกว่าปี นี่มันไม่ใช่เมืองทะเลทรายแน่นอน ด้วยสภาพของภูเขาที่ร่มรื่นไปด้วยไม้น้อยใหญ่ ต้นไม้แปลกตา ที่เขาไม่เคยเห็น “อูย” เสียงครวญข้างๆ ดังขึ้น ท่านชีคหนุ่มหันขวับไปมองคนที่ค่อยๆ ทรงกายลุกขึ้นนั่ง เธอใช้มือข้างที่เป็นอิสระตบเบาๆ ที่ขมับตนเอง ก่อนจะลืมตามองเขา แล้วมองไปรอบๆ พลางครางออกมาเสียงแผ่ว “อีกแล้วเหรอ? นี่เราฝันหรือเปล่านะ” “อืม...นั่นน่ะสินะ ฝันไปหรือเปล่า” ชีคซูนีอัลว่า แล้วเหลือบตามองคนข้างๆ อย่างนึกหมั่นเขี้ยว เขาหมั่นไส้แม่เจ้าประคุณมานานล่ะ ไหนๆ ถ้ามันจะเป็นแค่เรื่องเหลวไหลที่เขาและเธอ อาจจะเกิดมโนเพ้อเจ้อกันไปเอง เขาก็จะลองดูว่าถ้าทำแบบนี้แล้วทั้งเขาและเธอจะตื่นขึ้นมาจากเรื่องบ้าบอคอแตกนี่ไหม เลลากำลังจะตอบคนข้างๆ ว่าคงไม่ได้ฝันไปหรอก ร่างบางกลับเซถลา เข้าหาอ้อมอกแข็งแกร่งของเขาเข้าเสียแล้ว เธอเบิกตาโพลงอย่างตกใจ ชีคหนุ่มยิ้มร้าย แล้วหรี่ตาลง มองใบหน้าเรียวสวยของคนในอ้อมแขน เขาก้มลงใกล้เธอ พลางเอ่ยเสียงเป็นกระซิบแนบใกล้กับกลีบปากอิ่มสีกุหลาบ “ทดสอบดูหน่อย ว่ามันฝันหรือจริง”