นิติพัฒน์ : เมียพี่ยังไงก็คือเมียพี่ อย่าทำให้พี่โกรธเพราะคนที่จะเดือดร้อนก็คือ ตัวเธอเอง ประกายดาว : อดีตเคยเสียใจ ปัจจุบันต้องมาเสียตัว แต่คนอย่างดาวไม่แคร์ อย่า หวังว่าจะยอมตกเป็นเบี้ยล่างหัวใจคนอย่างพี่ ประกายดาวเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียง และมองไปที่นิติพัฒน์อย่างเอาเรื่อง คนใจร้ายจะตามรังครวญเธอไปถึงไหน ที่ได้ไปมันยังไม่พอใช่ไหม “คุณพยาบาลไม่ได้บอกเหรอว่าพี่มาตรวจ” นิติพัฒน์นอนผิวปากเอามือสอดประสานกันไว้ที่ใต้ศีรษะอย่างอารมณ์ดี สร้างความหงุดหงิดให้กับคุณหมอคนสวยอย่างที่สุด “หมอเป็นหมอสูติ คุณจะมาตรวจอะไร ถ้าจะมาระรานเชิญกลับไปเถอะค่ะ” คำพูดห่างเหินเรียกเขาว่าคุณๆ อย่างนั้นอย่างนี้ของประกายดาวนั้น นิติพัฒน์อยากจะจับกดบนเตียงตรวจแล้วปล้ำอีกสักรอบให้สาสมใจ ยั่วอารมณ์โกรธเขาอีกแล้วนะ หนีหน้าเขามาสามวันเต็มๆ เขายังไม่ได้คิดบัญชีเลย . ”พี่ก็มีไข่ ทำไมจะตรวจไม่ได้ ตรวจเลยละกันนะ” “ว๊าย อย่านะพี่เนย์ คนทุเรศ” ประกายดาวร้องกรี๊ดออกมาเมื่อนิติพัฒน์ใช้มอหนาแกะตะขอกางเกงยีนส์ และทำท่าจะรูดซิบลง หญิงสาวเอามือปิดตาและหันหลังหนีทันที “หึหึ จะอายอะไรของผัวตัวเองแท้ๆ”