หมัวหวาง ชะตาน่าสงสารของอินเยวี่ย ยังไม่จบลงตรงจุดที่นางถูกส่งตัวไปบูชายัญ หลังจากตระกูลอินถูกให้ร้ายและถูกลงโทษประหารด้วยการแขวนคอ นางกลับต้องถูกยัดใส่โลงศพและส่งตัวไปให้จอมปิศาจ เพียงเพราะความเชื่องมงายของชาวบ้าน ในค่ำคืนหนาวเหน็บบนเขา เงาดำคืบคลานเข้ามาในโลงศพ นางหวาดกลัวจนตัวสั่นได้แต่กรีดร้องขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวัง ถึงอย่างนั้นผู้ใดเล่าจะคาดว่าค่ำคืนมืดมิดกลับเต็มไปด้วยความวาบหวาม แทนความตายที่นางคิดว่าจะได้รับ ชั่วขณะที่ถูกมนุษย์ด้วยกันทอดทิ้งอย่างเย็นชา นางกลับได้รับโอกาสจากจอมมารที่ผู้คนล้วนหวาดกลัวและหวาดหวั่น การแลกเปลี่ยนแสนอันตรายเริ่มต้นขึ้น พร้อมๆ กับความซาบซ่านรัญจวนยามค่ำคืนกับจอมมารผู้หล่อเหล่า แม้ข้อแลกเปลี่ยนที่เขาหยิบยื่นจะเป็นชีวิตและวิญญาณ แต่ขอเพียงสามารถล้างมลทินให้ตระกูลอิน นางล้วนยอมทั้งสิ้น!!! เซียจื่อ เสียนจื่อ บุรุษผู้ซึ่งใช้ไสยเวทย์สร้าง ‘กู่’ ขึ้นมาจนชื่อเสียงโด่งดัง เขาทำงานรับใช้ผู้อื่นโดยไม่หวาดระแวง กระทั่งถูกอีกฝ่ายหักหลังโดยการส่ง ‘กู่’ ของเขากลับมาสังหารเขาเอง ในชั่วขณะที่เขาสำนึกได้ทุกอย่างล้วนสายไปแล้ว ดังนั้นจึงได้แต่สะกด ‘กู่’ ทุกตัวของตนเอาไว้ในร่างของ เซียจื่อ กู่สังหารตัวแรกที่เขาภาคภูมิใจ ถึงอย่างนั้นการสะกดกู่ที่ตัวเองสร้างขึ้นก็ไม่ง่าย เพราะเขาต้องกลับกลายมาเป็นเครื่องสังเวยที่ต้องปรนเปรอนางให้อิ่มหนำ กระทั่งผูกชะตาชีวิตให้นางกัดกินอายุขัยของตนเพื่อรอเวลาดับสูญไปพร้อมๆ กัน การผูกชะตาชีวิตที่เต็มไปด้วยราคะ รวมไปถึงความปรารถนาอันเร่าร้อน ทำให้เขาเริ่มลังเลว่าแท้ที่จริงแล้วเป็นนางที่จำเป็นต้องดื่มกิน หรือว่าเป็นเขาเองที่เสพติดรสสัมผัสผิวกายอันหอมกรุ่นนั่นกันแน่!!! เยวี่ยอิ่ง กู้เยวี่ยอิ่ง เกิดมาพร้อมปานดอกโบตั๋นและกลิ่นหอมเย้ายวนในคืนจันทร์เสี้ยว ในวันที่นางรับรู้ว่ามีคู่หมายก็คาดหวังว่านั่นจะเป็นการปล่อยปล่อยนางให้เป็นอิสระ ถึงอย่างนั้น อินเสียนฟู่ กลับเต็มไปด้วยความลึกลับที่นางรู้สึกหวาดหวั่น เขาล่วงรู้ความลับทั้งยังยืนยันจะพานางจากไป คืนแต่งงานมีคนวางแผนส่งนางให้ผู้อื่น หญิงสาวพบว่าผู้บงการกลับเข้าหอกับน้องสาวของนางเสียนี่ เมื่อผู้สมรู้ร่วมคิดกลับเป็นคนใกล้ตัว แม้แต่ในจวนตระกูลกู้ก็ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป กู้เยวี่ยอิ่งจึงเดินทางจากมาพร้อมสามีที่เพิ่งเข้าพิธี ทว่า...ผู้ใดบอกได้ว่านางจะสามารถอยู่รอดปลอดภัย กลิ่นโบตั๋นเย้ายวนตามมาหลอกหลอน ปิศาจมากมายล้วนปรารถนาในตัวนาง นอกเสียจากว่า...นางจะต้องร่วมหอกับเขา อินเสียนฟู่ สามีของนางเอง!!! เสวียนอู่ การ...บูชาสัตว์เทพ ...เครื่องสังเวยของสัตว์เทพในฐานะมนุษย์ นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรเพราะหลี่ซูล่วงรู้มาตลอด เพราะอย่างนี้จึงเลือกที่จะบูชาจูเชว่ สัตว์เทพที่มีร่างเสกเป็นอิสตรี แต่...ใครจะรู้ว่าเธอจะถึงคราวซวย หากไม่ใช่ความซวยแล้วจะเรียกอะไรเล่า ก็ในเมื่อเธอดันบูชาสัตว์เทพ ในช่วงที่อีกสามตนกำลังหลับไหล และผู้ที่ยังคงตื่นรู้กลับเป็นเสวียนอู่ สัตว์เทพที่มีร่างเสกเป็นบุรุษ!!! ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือวิธีการรับเครื่องสังเวยของเสวียนอู่นี่สิ จะพูดยังไงดี...เสวียนอู่ที่ทั้งหล่อเหลาน่ากินจนหลี่ซูน้ำลายหกเชียวนะ แล้วอย่างนี้ใครมันจะไปขัดขืนได้ล่ะ!!! จิ้งจอกพันปี สี่ภพชาต สองพันปี ซูจิ้ง เฝ้ารอคอยการกลับมาพานพบของบุรุษที่เป็นหนึ่งเดียวในหัวใจ เขาก็คือ ซวี่หลาง หรือก็คือ ไป๋หู่ สัตว์เทพประจำทิศตะวันตกที่จุติมาในร่างมนุษย์ ภพชาตินี้เขากลับมาในฐานะนักล่าปิศาจ ผูกพันธะภูติรับใช้กับนางทันทีที่ได้พานพบ การเสพสมขณะที่เขามีตบะเทพทำให้นางตั้งครรภ์จนสะเทือนไปทั้งสวรรค์ เพราะไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นนางจึงจำต้องเลือกระหว่างเคียงข้างเขาเพื่อคลอดบุตรให้ปลอดภัย แต่เขากลับต้องสูญเสียพลังตบะทั้งหมดจนกลายเป็นมนุษย์ธรรมดา หรือ...ไปให้เขาไกลจากเขา คลอดบุตรด้วยตนเองท่ามกลางความเสี่ยงที่ว่านางอาจสิ้นใจและบุตรในครรภ์อาจกลายเป็น...ปิศาจ!