กัญญณัชตัดสินใจกลับมาร่วมทีมกับสโมสรวิชชิตาอีกครั้งหลังจากที่เธอใช้เวลาคิดอยู่หลายวันหลังจากได้รับการติดต่อจากสโมสร วันนี้กัญญณัชจึงต้องเดินทางไปเซ็นต์สัญญาให้เรียบร้อย ก่อนออกจากบ้านกัญญณัชก็นึกถึงเมื่อหลายปีที่เธอไปเซ็นต์สัญญาเป็นครั้งแรกและได้เจอกับชนัญชิตาในวันเซ็นต์สัญญา กัญญณัชที่ยังไม่รู้ว่าชนัญชิตากลับมาเป็นผู้บริหารสโมสรอย่างเต็มตัวเธอจึงไม่ได้เตรียมใจไว้เมื่อต้องเจอกับชนัญชิตา กัญญณัชเดินออกจากคอนโดของเธอแล้วขับรถซุปเปอร์คาร์คันโปรดของเธอตอนนี้เธอเป็นนักตบที่มีค่าตัวแพงที่สุดและเป็นที่นิยมมากๆ ในกลุ่มแฟนคลับสาวๆ ด้วยความน่ารักบวกกับบุคลิกที่เท่ในตัวของเธอทำให้เวลากระโดดขึ้นตบหัวเสาแล้วได้แต้มสาวๆ จะกรี๊ดอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ว่าจะไปแข่งที่ไหนก็ต้องมีสาวๆ วิ่งไปขอถ่ายรูปขอลายเซ็นต์จนแน่นไปหมด วันนี้ก็เช่นกันหลังจากมีข่าวว่าเธอจะเดินทางมาเซ็นต์สัญญาที่สโมสรก็มีทั้งแฟนคลับและนักข่าวมารอเธอเต็มไปหมดที่หน้าสโมสร เมื่อรถซุปเปอร์คาร์ของกัญญณัชมาจอดแล้วเดินลงจากรถก็มีแฟนคลับวิ่งมาขอถ่ายรูปทันทีพร้อมกับนักข่าวก็วิ่งมาขอสัมภาษณ์เธออย่างล้นหลาม “กาญ่าไม่ทราบว่าวันนี้ที่มาเซ็นต์สัญญาทางสโมสรได้ยื่นข้อเสนออะไรให้ถึงได้ยอมมาร่วมทีมคะ” นักข่าวคนหนึ่งถามคำถามพร้อมยื่นไมค์มาให้กัญญณัชตอบคำถาม “กาญ่าขอไม่ให้สัมภาษณ์ในเรื่องนี้นะคะและตอนนี้กาญ่าต้องขอตัวเข้าไปพบทีมผู้บริหารก่อนนะคะเดี๋ยวให้ทางสโมสรออกมาแถลงชี้แจงอีกทีจะดีกว่านะคะ” กัญญณัชพูดจบก็มีการ์ดเข้ามากันนักข่าวและแฟนคลับออกไปให้เธอทันที “ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ปล่อยให้นักข่าวเข้าไปรุมอย่างนั้น” พนักงานของทางสโมสรกล่าวขอโทษกัญญณัช ในขณะนั้นเองชนัญชิตาที่หน้าตาเป็นกังวลกำลังเดินมาผ่านมาทางที่กัญญณัชกำลังจะเดินมาแต่แล้วทั้งสองก็ไม่เห็นกันอาจเป็นเพราะต่างคนต่างรีบร้อนไปทำหน้าที่ของตัวเอง กัญญณัชเองก็ต้องรีบเข้าไปในสโมสรเพื่อหลบนักข่างกับแฟนคลับจำนวนมากส่วนชนัญชิตาเองก็เหมือนกำลังมีเรื่องเดือดร้อนใจมาก “คุณกาญ่าคะพอดีท่านประธานมีธุระด่วนที่ต้องออกไปข้างนอกท่านประธานจึงให้ดิฉันเป็นคนดูแลคุณกาญ่าแทนค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ” ผู้ช่วยส่วนตัวสาวสวยของชนัญชิตาเดินมาบอกกับกัญญณัช “ไม่เป็นไรค่ะง่ายๆ สบายๆ เลยค่ะ” กัญญณัชมองไปรอบๆ ซึ่งทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมเมื่อสี่ปีที่แล้วที่เธอมาเซ็นต์สัญญาในครั้งนั้น “ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คงเป็นผู้บริหารสินะ” กัญญณัชพูดเบาๆ คนเดียวแต่เธอก็ไม่รู้ว่าใครมาเป็นผู้บริหารเพราะเธอก็ไม่รู้ว่าชนัญชิตากลับมาจากต่างประเทศหรือยัง กัญญณัชไม่ได้รับรู้เรื่องของชนัญชิตาเลย “เชิญคุณกาญ่าด้านนี้ก่อนเลยค่ะ” พนักเดินมาเชิญให้กัญญณัชไปที่ห้องรับรองของแขกคนสำคัญ ชนัญชิตาขับรถออกมาอย่างรีบร้อนเมื่อทางโรงเรียนโทรมาบอกว่าใยไหมตัวร้อนและไข้ขึ้นสูง ชนัญชิตาได้ยินอย่างนั้นก็รีบออกมาทันที “ใยไหมอยู่ไหนคะคุณครู” ชนัญชิตาที่มาถึงโรงเรียนก็รีบถามหาแก้วตาดวงใจของเขาทันที “ตอนนี้ใยไหมนอนอยู่ที่ห้องพยาบาลค่ะหลังจากที่ให้คุณหมอมาตรวจอาการน้องน่าจะเป็นไข้หวัดค่ะแต่ตอนนี้น้องใยไหมก็มีไข้ลดลงมาบ้าแล้วค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นฉันขอพาลูกกลับบ้านก่อนเลยได้มั้ยคะ ทั้งสองคนเลยค่ะ” ชนัญชิตาพาลูกสาวของเธอไปหาคุณหมอทันทีแต่หมอบอกว่าอาการไม่มีอะไรมากไม่ได้นอนโรงพยาบาลแค่กินยาตามหมอสั่งก็พอ “ถ้าอย่างนั้นน้องใยไหมไม่เป็นอะไรแล้วใยไหมขอไปทำงานกับมามี้ได้มั้ยคะ” “ไม่ได้ค่ะใยไหมต้องกลับบ้านไปนอนพักผ่อนกับพี่ฟ้าใสนะคะ” “แล้วใบหม่อนล่ะคะ ใบหม่อนไปทำงานกับมามี้ได้ใช่มั้ยคะ” “ได้ค่ะเพราะใบหม่อนไม่ได้เป็นอะไรอีกอย่างสองคนต้องห่างๆ กันก่อนเดี๋ยวติดหวัดไม่สบายด้วยกันนะคะ” หลังจากชนัญชิตาพูดจบใยไหมก็ร้องไห้ออกมาเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ได้ไปกับแม่แต่น้องได้ไป “ฮือ ๆ ๆ ๆ ใยไหมอยากไปกลับมามี้” “อย่าร้องนะคะ ถ้าพี่ใยไหมหายดีเดี๋ยวมามี้ก็ให้พี่ใยไหมไปทำงานด้วยนะคะแต่วันนี้ใบหม่อนไปแทนพี่ใยไหมเองนะคะ” “ใช่จ๊ะ ใบหม่อนพูดถูกถ้าใยไหมหายมามี้จะให้ไปดูการแข่งขันด้วยโอเคมั้ยคะ” “ก็ได้ค่ะ ใยไหมจะหายเร็วๆ นะคะ” ชนัญชิตาให้พี่เลี้ยงที่เธอไว้ใจดูแลลูกสาวของเธอที่บ้านโดยมีญาติที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอดูแลช่วยอีกคนส่วนตัวของเธอตอนนี้ต้องไปพบผู้เล่นใหม่ที่เธออยากเจอมาเป็นเวลาหลายปี “คุณแม่ขา ถ้าใบหม่อนโตขึ้นใบหม่อนจะมาช่วยมามี้ทำงานทุกวันเลยนะคะ” ใบหม่อนกับใยไหมเป็นเด็กที่น่ารักและช่างพูดมากๆ ใครเห็นก็ต่างบอกว่าน่ารัก