“มันก็แค่กระดุมเสื้อเม็ดเดียวคุณจะโกรธทำไมนักหนา ทีของคนอื่นคุณยังมองได้” “ฉันมองของคนอื่นได้ แต่ฉันไม่อยากให้คนอื่นมองของฉันเข้าใจไหม อยู่บ้านเจี๋ยมเจี้ยมไม่ประสา พอออกมาเข้าหน่อยกระดี๊กระด๊าเป็นปลากระดี่ได้น้ำเชียว ร่านอยากมีผัวจนตัวสั่นเลยรึไง” “อย่ามาหยาบคายกับหนูนะ หนูโตจนอายุยี่สิบปีก็มีแต่คุณคนเดียวเท่านั้นแหล่ะที่ทำกับหนู อีกอย่างหนูบรรลุนิติภาวะแล้วถ้าหนูจะอยากมีจริง...” “เงียบไปเลยนะอย่าพูดออกมาเชียว” คริษฐ์ชี้หน้าพร้อมขู่เข้ม เขาไม่อยากได้ยินเธอพูด ไม่รู้ทำไมมันถึงรู้สึกแสลงหู เขาจะต้องจำกัดมันเป็นคำต้องห้ามเสียแล้ว “คนแก่บ้าอำนาจ รังแกเด็ก นิสัยเสีย ชอบข่ม ชอบขู่ หนูกะ...” บุลลาพูดคำสุดท้ายไม่จบเพราะถูกกระแทกแรงๆ ที่ปาก เหมือนถูกกระชากด้วยลิ้นร้อน เธอต้องชดใช้ที่ด่าเขาด้วยการถูกจูบแบบรุนแรง เสียงปั๊กๆ จากมือน้อยทุบไปที่หลังแต่เขาไม่ยอมหยุด เธอเจ็บปากไปหมดจนน้ำตาไหล ถูกดูดดุนหนักๆ ราวกับกระหายหิว “คำก็แก่ สองคำก็แก่ สงสัยตอนเด็กหนูตำน้ำพริกไปด้วยร้องเพลงไปด้วยกระมังถึงจะได้ผัวแก่”