เสียงดนตรีงานมงคลพร้อมกับแขกมากมายมาเป็นพยานในงานแต่งของคุณหนูรองตระกูลไป๋ ผู้เป็นบิดา ไป๋เย่เฉิง ดำรงตำแหน่งเป็นถึงเสนาบดีขั้นหนึ่งในกรมราชเลขามีหน้าที่ตรวจสอบฎีกาก่อนจะส่งต่อให้ฮ่องเต้และตรวจสอบเหล่าขุนนางที่ทำผิด ขบวนสินสอดยาวเหยียดพร้อมกับบุรุษรูปร่างหล่อเหลาและองอาจสมกับเป็นแม่ทัพแดนใต้นามซ่งเหลียง ตระกูลซ่งนอกจากจะเป็นตระกูลแม่ทัพแล้วยังมีฐานะเป็นถึงกั๋วกงสืบทอดตำแหน่งชั่วลูกหลาน งานแต่งอันยิ่งใหญ่ของกั๋วกงน้อยและคุณหนูรองตระกูลไป๋จึงมีผู้คนมากมายออกมาชื่นชมความยิ่งใหญ่ ถึงแม้ว่าคุณหนูรองตระกูลไป๋จะมีมารดาเป็นเพียงฮูหยินรองก็ตาม เสียงผู้คนมากมายกำลังเล่นต่อโคลงกลอนที่หน้าประตูจวนนั้นทำให้ใครอีกคนปวดใจยิ่งนัก ร่างบางนอนหัวหนุนตักของมารดาอีกด้านหนึ่งมีพี่ชายทั้งสองนั่งมองดูอยู่ด้วยความห่วงใย แม้ใครต่อใครจะมองว่านางเป็นสตรีที่ร้ายกาจ แต่สำหรับมารดาและพี่ชายทั้งสองแล้ว นางเป็นเหมือนเด็กตัวน้อย เมื่อผู้เป็นแก้วตาดวงใจเจ็บปวดพวกเขาก็ย่อมเจ็บปวดตาม และรู้สึกไม่พอใจในความลำเอียงของบิดา ต่อให้เขารักผู้เป็นฮูหยินรองและบุตรมากแค่ไหนก็ไม่ควรทำร้ายจิตใจของบุตรสาวอีกคน พวกเขาทั้งสามต่างรู้ดีว่ามารดาของตนไม่เป็นที่รักใคร่ของผู้เป็นบิดา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงท่านย่า แต่เป็นเพราะฮูหยินเอกอย่างมารดาได้มอบบุตรชายให้ตระกูลไป๋ถึงสองคน จึงทำให้มีฐานะมั่นคงในตระกูล ที่น้องสาวของพวกเขาต้องร้ายกาจเป็นเพราะต้องการปกป้องผู้เป็นมารดาเพียงเท่านั้น แต่จะมีใครเข้าใจพวกเขาสี่คนแม่ลูกบ้าง ไป๋ซูเหมยน้ำตานองหน้าอยู่บนตักมารดานางมีใจรักเขาออกปานนั้น วันที่พวกเขามาสู่ขอไป๋ลี่ฮวานางร่ำไห้กับผู้เป็นบิดา แม้ใช้ผ้าขาวผูกคอ ผู้เป็นบิดาก็หาได้เห็นใจ ก่อนถึงวันแต่งของทั้งคู่นางทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้มีงานแต่งนี้เกิดขึ้น สุดท้ายก็เป็นนางที่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้