“นวดให้หน่อยสิลัน” ชายหนุ่มรับน้ำแอปเปิ้ลปั่นในมือ พร้อมสั่งให้คนตัวเล็กนวดไหล่ให้ตน ตัวเขานั้นก็เอนหลังพิงโซฟาอย่างสบายอารมณ์ พร้อมดื่มน้ำแอปเปิ้ลปั่นไปด้วย “อา! สดชื่นจังเลย ไปกินที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าเธอทำเลยนะเนี่ย” ปากหวานชมคนตัวเล็ก “คุณศรชมลันเยอะเกินไปแล้วค่ะ” ยิ้มเขินอายพลางบีบนวดไหล่ไป “จริงๆ นะลัน” ว่าแล้วก็ดื่มรวดเดียวหมดแก้ว แล้ววางแก้วไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะรวบร่างเล็กที่อยู่ข้างหลังมานั่งทับตักใหญ่ตน ว้าย! “เล่นอะไรคะเนี่ย ไหนให้ลันนวดไงคะ” สาวเจ้าเอียงหน้าหลบไปมาด้วยความเขินอาย “ก็หายเหนื่อยแล้วไง เลยอยากให้เด็กน้อยช่วยหน่อย” เสียงพร่ากระซิบริมติ่งหู พร้อมขบเม้มเบาๆ “อื้อ! ” ครวญครางหดต้นคอ เบี่ยงตัวหลบดิ้นไปมา “อ๊า! หอมจัง เธอใช้น้ำหอมกลิ่นอะไร” ถามพลางเอามือเขี่ยผมของสาวเจ้าบนตักเล่น “มะ...ไม่ได้ใช้ค่ะ ลันทาแป้งเด็กอย่างเดียว” ตอบเสียงสั่น “ถึงว่าไม่เหมือนใคร ฉันชอบนะ” ว่าแล้วก็ซุกไซ้จมูกโด่งไปตามซอกคอหอมกรุ่น ลันตาหดตัวดิ้นไปมาด้วยความจั๊กจี้ “ไม่เอานะคะคุณศร อะ! อ๊าย! ไม่เล่นแบบนี้นะคะ” มือเล็กพยายามดันหน้าคมออกห่างจากซอกคอตน แต่ก็ไร้ผล เมื่อมือใหญ่รวบมือเธอไว้แน่น “ฮือ! นิดเดียวนะลัน” ว่าพลางซุกไซ้ตามซอกคอระหง ไล่ลงมายังทรวงอวบอิ่มพอดีมือตน “คิกๆ ไม่เอาแล้วคุณศร ลันจั๊กจี้ อีกอย่างลันตัวเหม็น” พยายามดิ้นขลุกขลักไปมาด้วยความเขินอาย คำโปรย นิยายชุด วังวนราคะ สองหัวใจลุ่มหลงในวังวนเสน่หา เริงตัณหาร้อน ซ่อนโลกีย์ ติดบ่วงลวงเล่ห์ หลงอยู่ในวังวนแห่งราคะ วังวนราคะ ตอน ขยะหัวใจ 27+ วังวนราคะ ตอน ขยะไร้ราคา 27+ ปล.เตือนด้วยความหวังดีจาก “ณิการ์” คิดหื่นเชิญเสพ