สิริเมธีโดนคู่หมั้นทิ้งไปคบกับเพื่อนสนิทในวันที่เธอสูญเสียพ่อ ในวันที่ครอบครัวหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง และในคืนหนึ่งเมื่อเธอขึ้นไปนอนกอดก่ายกับนายหัวจากเมืองใต้ เธอจำใจแต่งงานกับเขา เพราะต้องการทำให้ใครๆ เห็นว่าเธอไม่แคร์กับคนที่ไม่รักเธอ ทรยศเธอ ทว่าการแต่งงานของเธอไม่ได้ทำให้สบายใจขึ้นเพราะโอบเอื้อเองก็ไม่ได้ใจดีกับเธอเลย ในวันที่เขาอยากมีลูก วันที่เธอขอร้องให้เขาอยู่เป็นครอบครัวตลอดไป เธอกลับได้รู้ว่าเขามีคนในใจอยู่แล้ว หน้าแตกพอๆ กับอับอาย คงไม่มีผู้ชายคนไหนรักเธอ นอกจากพ่อที่ทิ้งเธอไปแล้ว เธอเดินหันหลังให้เขา แอบร้องไห้ บอกเขาว่า “ถือว่าฉันมาเคยพูดเรื่องนี้ก็แล้วกันค่ะ” ก็นี่มันแค่พันธะจอมปลอม กับเมียแต่งที่เขาจำใจแต่ง ที่เขาชิงชัง เธอจะหวังอะไรหนักหนา