“ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปคุณต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า” “อะไรนะ! ทำไมฉันต้องตื่นเช้าขนาดนั้นด้วย” หญิงสาวตะโกนออกมาอย่างตกใจกับสิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยบอก “คุณต้องเข้าไปทำงานในไร่ เพราะอยู่ที่นี้คุณรังสิมันตุ์เขาไม่ได้ให้คุณอยู่กินฟรีๆหรอกนะ และคุณก็จะไม่ได้สิทธิอะไรทั้งนั้น คุณต้องอยู่ในฐานะคนงานคนหนึ่ง” เขาอธิบาย “คุณจะบ้าหรือไง พี่รังสิมันตุ์ไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่” “คุณไม่เชื่อก็ตามใจ แต่คุณจะไม่ได้กินข้าวและไม่มีเงินใช้ คุณเลือกเอา” พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกมาจากบ้านทันที “อ๊ายยยย บ้าที่สุดเลย” หญิงสาวร้องออกมาอย่างคับแค้นใจ ก่อนจะเดินสำรวจบ้านเล็กๆที่มีห้องนอนและห้องน้ำอย่างละห้อง ดีหน่อยที่มีห้องรับแขกและโต๊ะทานข้าวจัดวางให้อยู่ในมุมเหมาะสม และมีเตียงนอนที่เป็นสปริงอย่างดีเพราะหากไม่มีเธอคงจะได้กรี๊ดลั่นไร่เป็นแน่