“ คิดอะไรอยู่เหรอ ”  ซึงโฮเอ่ยถามทันทีที่มาหยุดยืนอยู่ข้างหญิงสาว สายตาเหม่อมองออกไปยังทะเลตอนกลางคืนที่ตอนนี้ผืนน้ำทั้งผืนเหมือนผ้าห่มสีดำผืนใหญ่ที่ปกคลุมแผ่นดินเอาไว้ ไกลออกไปเบื้องหน้าคือสะพานควางอันที่กำลังสว่างไสวด้วยแสงไฟสีขาวนับพันดวงทอดผ่านผืนน้ำมืดดำอันกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา “ ฉันกำลังคิดว่านายเคยพูดเรื่องจริงกับฉันมั้ย ”  หญิงสาวพูดเสียงเบาในขณะที่ยังใช้เท้าเรียวเขี่ยเม็ดทรายที่พื้นอย่างครุ่นคิด สองมือยังคงกอดอกท่าเดิม “ เรื่องอะไร ฉันเคยหลอกเธอเหรอ ”  ซึงโฮตกใจกับถ้อยคำกล่าวร้ายของหญิงสาวพร้อมกับหันหน้ากลับมาสบตาหญิงสาวทันควัน “ ก็อย่างเช่นเรื่องที่บอกว่าคิดถึง ชอบ อะไรหลาย ๆ อย่างที่นายเคยทำเมื่อหลายปีก่อน ”