พริมธิดารู้สึกวูบวาบเมื่อรู้ว่ารางวัลที่ระพีร์ต้องการไม่ใช่สิ่งของ หญิงสาวมุดหน้าลงด้วยความขัดเขินเมื่อถูกลมหายใจอุ่นจากปลายจมูกโด่งพ่นใส่ยามที่ดวงหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้ “รางวัลที่พี่อยากได้ น้องพริมให้พี่ได้ใช่ไหม” เสียงนุ่มกระซิบถามก่อนจะประกบริมฝีปากลงเพื่อไม่ให้ปากสีชมพูระเรื่อมีสิทธิ์ตอบ จากนั้นระพีร์ก็ได้ชื่นชมรางวัลที่พริมธิดามอบให้จนหลับไปอย่างมีความสุข “พี่พีร์คะ พริมรักพี่พีร์มากนะคะ” พริมธิดากระซิบบอกขณะมองใบหน้าคมที่กำลังหลับใหล ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินที่เธอพูดออกไปหรือไม่ แต่เห็นเขายิ้มแล้วก็ขยับตัววาดมือมารวบร่างเข้าไปกอดทำให้หญิงสาวได้แต่พูดประโยคที่ตั้งใจไว้ว่าจะพูดออกไปได้แค่ในใจ ‘แล้วพี่พีร์ล่ะคะ รักพริมหรือเปล่า...รักแบบที่สามีรักภรรยา ไม่ใช่รักแบบพี่ชายรักน้องสาว’