“งานเปลืองตัวแบบนี้เธอคงจะชอบสินะ ตกลงเมื่อคืนที่ฉันเข้าไปช่วยดูท่าคงจะไปขัดจังหวะเสียมากกว่าล่ะสินะ ถึงได้อารมณ์ค้างจนต้องมาปรนเปรอรสสวาทให้กับผู้ชายที่เพิ่งพบหน้ากันอย่างฉันแทน” “ก็คงจะจริงอย่างที่คุณว่า ละครของฉันกำลังจะไปได้สวยแต่กลับมีผู้ชายหน้าโง่ที่ไหนก็ไม่รู้โผล่เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน สุดท้ายฉันก็เลยต้องจำใจมีอะไรกับผู้ชายคนนั้นแทนยังไงล่ะ” ในเมื่อเขาอยากให้เธอพูดอย่างนี้ก็ได้เธอจะพูดให้ สำหรับเธอไม่มีอะไรจะเจ็บปวดไปกว่าผู้ชายที่เธอรักมองว่าตัวเธอเป็นเพียงผู้หญิงไร้ค่าในสายตาของเขา “แพศยา เธอด่าว่าฉันเป็นผู้ชายหน้าโง่อย่างนั้นเหรอ” ชายหนุ่มขบกรามกรอดระบายโทสะผ่านน้ำเสียงลอดไรฟัน “ถ้าอย่างนั้นมาลองบทรักของผู้ชายหน้าโง่คนนี้อีกทีก็แล้วกัน” กล่าวจบริมฝีปากหยักได้รูปก็จู่โจมเข้าหาริมฝีปากบางแสนสวย ไม่แม้แต่จะปล่อยโอกาสให้นลินรัตน์ได้ร้องห้ามหรือหาทางหลบหนี นลินรัตน์หญิงสาวผู้มอบรักมั่นปักใจให้กับชายหนุ่มที่ตัวเองรู้ดีว่าเขาคงไม่มีวันที่จะหันกลับมามอง แต่ด้วยโชคชะตาที่เล่นตลกเธอต้องมาตกเป็นของเขาด้วยเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ทั้งที่ควรจะมีความสุขแต่สิ่งที่เธอได้รับกลับทำให้เจ็บรวดร้าวไปทั้งอก เมื่อถูกเขาจัดไว้เพียงผู้หญิงที่อยู่ข้างกายมีตำแหน่งที่ได้เพียงนางบำเรอที่ไร้ราคา