“คุณมันเผด็จการ บ้าอำนาจ!...ฉันจะฟ้องคุณลุงว่าคุณรังแกฉัน” “เอาสิ ร้องเลย เอาให้ดังๆ เลยนะ เดี๋ยวพ่อฉันไม่ได้ยิน ฮ่า...ฮ่า” “ช่วยด้วย! คุณลุงขา...แม่ขา... ช่วยเพลงด้วยค่ะ คุณแมทแกล้งเพลงอีกแล้วค่ะ คุณลุงขาช่วยเพลงด้วย คุณแมทเขาแกล้งเพลงค่ะ ช่วยด้วย” .............................................................................................. ดวงตาสีฟ้าจับจ้องที่ร่างอรชร ที่กำลังดิ้นพร่านด้วยความเสียวซ่าน ก่อนที่เขาจะเงื้อแขนขึ้น แล้วฟาดไม้ขนนกลงไปสุดแรงที่เนินกลางกายของเธอ ฟุบ!... เฮือก!!... ซี๊ดด...” เพลงพิณสะดุ้งสุดตัว ริมฝีปากข้มเม้มจนแทบเป็นเส้นตรง เพื่ออดกลั้นเสียงร้องของความเจ็บปวด ไม้ให้มันเล็ดลอดออกไป… “เพลง...ผมขอโทษ คุณเจ็บตรงไหนมั๊ยที่รัก ผมจะแก้มัดให้คุณนะ” “เจ็บที่หัวใจค่ะ ฉัน...เจ็บ...ที่หัวใจ คุณจะช่วยฉันได้หรือเปล่าคะ คุณแมทธิว” …………………………………………