“มานี่หน่อยสิ” เขาบอก “ทำไมคะ?” แม้ว่าจะถามเขาไปอย่างนั้นแต่เธอก็ยังยอมเดินเข้าไปหาเขา เพียงแค่ร่างเล็กขยับเข้ามาอยู่ในรัศมีที่มือหนาเอื้อมถึงชายหนุ่มก็ดึงเธอเข้ามาหาทันที คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาได้แต่นิ่งขึงอย่างทำตัวไม่ถูก กานดาไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว ก็จะให้เธอขยับได้ยังไงล่ะในเมื่อจุดที่เธอยืนอยู่นี้คือตรงกลางระหว่างขาของเขา อาทิตย์จับมือเล็กของเธอไพล่ไปไว้ที่ด้านหลังแล้วดันร่างเล็กเข้ามาหา “พี่ตะวัน!” หญิงสาวถึงกับเสียงสั่นเมื่อความใกล้ชิดนั้นมันทำให้เธอรู้สึกวาบไหว ความสูงที่ห่างกันไกลทำให้ใบหน้าเธออยู่สูงกว่าใบหน้าของเขาเล็กน้อยทั้งที่เขายังนั่งอยู่ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเธอ สายตาคมที่มองเข้าไปในดวงตากลมโตนั้นเปิดเผยทุกความรู้สึกที่มี และแม้ว่าเขาจะเห็นความหวาดหวั่นเล็กๆ ในสายตาเธอแต่มันก็ไม่มีความขัดขืนเลยแม้แต่น้อย อาทิตย์เองก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เขาคนเดียวที่ต้องการ เธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกันกับเขา เพียงแต่ว่าด้วยความที่เธอยังเด็กและมีประสบการณ์เพียงที่เขาสอนเมื่อครั้งก่อนเท่านั้นเลยทำให้เธอไม่กล้าเผยความต้องการออกมา “ค้างที่นี่ได้มั้ย?” ชายหนุ่มถามเสียงนุ่มเบาแต่ทว่าฟังดูกระเส่าจนหญิงสาวแทบกลั้นใจ “พี่ตะวันขับรถไม่ไหวเหรอคะ?” หลังจากเงียบไปสักพักกานดาก็ถามกลับแต่ทว่าคำตอบที่เธอได้รับกลับมาก็คือการส่ายหน้า มือหนาดึงมือของเธอกลับมาข้างหน้าก่อนจะยกขึ้นมาประคองใบหน้าของเขาเอาไว้โดยมีมือของเขาซ้อนทับอยู่ “พี่ตะวัน” หญิงสาวเรียกเขาเสียงสั่นไม่ต่างกับหัวใจที่เต้นรัว อาทิตย์เบี่ยงหน้าไปหาฝ่ามือข้างหนึ่งของเธอแล้วจูบลงไปใจกลางฝ่ามือเล็ก ราวกับว่ามีประประกายไฟไหลผ่านริมฝีปากของเขาเข้ามาในตัวเธอ เรี่ยวแรงที่จะทรงตัวแทบจะหมดไปจนร่างเล็กเซขยับเล็กน้อย ยิ่งปากหนาเปลี่ยนมาจูบลงบนใจกลางฝ่ามืออีกข้างแล้วมองขึ้นมาสบตาเธอ กานดาถึงกับหมดแรงยืน โชคดีที่เขาดึงเธอให้นั่งลงไปบนตักของเขา ไม่อย่างนั้นเธอคงได้ล้มพับไปกับพื้นแน่ “ค้างที่นี่..ได้มั้ย?” ชายหนุ่มถามเธออีกครั้งด้วยน้ำเสียงกระเส่าราวกับจะขาดใจ หญิงสาวได้แต่มองเข้าไปในดวงตาคมที่เปิดเผยความรู้สึกทั้งหมดที่มี เพราะความต้องการที่อยู่ในแววตาของเขานั้นมันไม่ต่างจากความรู้สึกของเธอในตอนนี้ หญิงสาวแทบจะไม่คิดอะไรต่อ ใบหน้าเล็กพยักขึ้นลงให้เขาทันที เพียงเท่านั้นใบหน้าคมก็กดริมฝีปากลงมาบนกลีบปากเล็กของเธอทันที