"ของขวัญในวันแห่งความรักไม่ใช่ช่อดอกไม้หรือขนมหวาน แต่เป็นอาถรรพ์คำสาปที่จะเปลี่ยนชีวิตเธอตลอดไป... “เชื่อในรักแท้ไหม”... คำถามที่ส่งมาจากหญิงปริศนาทำให้ ‘ลลียา’เหยียดยิ้ม หญิงสาวไม่เพียงไม่เชื่อ แต่ยังนึกหมิ่นในใจ อคติที่รุนแรงเรียกหาบทเรียนราคาแพงซึ่งอาจต้องจ่ายคืนด้วยชีวิต เพราะกำไลโลหะฉลุลายที่ซื้อเพื่อตัดรำคาญวงนั้น ยามสวมแสนง่ายดาย แต่เมื่อต้องการถอดกลับทำไม่ได้ กำไลวงเล็กๆ สร้างรอยสลักรอบข้อมือบาง กรีดโลหิตให้หลั่งริน มิหนำซ้ำยังพรากทุกสิ่งซึ่งสำคัญต่อเธอที่สุดไปเรื่อยๆ คำพูดของหญิงปริศนาดังขึ้นซ้ำๆ ราวจะย้ำความสำคัญ... “เจ้าหญิงแห่งแสงตะวันที่ไร้ศรัทธาในรักแท้... สักวันเจ้าชายแห่งแสงดาวจะนำรักแท้มาสู่หัวใจคุณ... อย่าลืม! ก่อนดวงจันทร์จะดับแสงดาวจนหมดฟ้า จงยอมรับรักแท้ที่พบ!” ถ้าเจ้าหญิงแห่งแสงตะวันหมายถึงตัวเธอ แล้วเจ้าชายแห่งแสงดาวเล่า หมายถึงใครกัน เหลืออีกเพียงไม่กี่วันก็จะถึงคืนเพ็ญแล้ว ที่สำคัญ... เธอจะยอมรับรักแท้ได้ยังไง ในเมื่อไม่เคยเชื่อว่ามันมีอยู่จริง!"