"เขา" ใช้คำว่าบุญคุณเหนี่ยวรั้ง "เธอ" ไว้ทั้งตัวและหัวใจ "ติณณ์" ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่มีต่อ "โรสิตา" คืออะไร ตอนนี้เขารู้เพียงแค่จะไม่มีวันยอมปล่อยเธอไป + + + + + + “เป็นของคุณติณณ์ได้ไหมครับ” “...” โรสิตานิ่งงันไปชั่วขณะ แม้จะไม่เคยต้องมือชายมาก่อน แต่เธอรู้ความหมายดีว่าเขาต้องการสิ่งใด หญิงสาวกัดปากเบา ๆ เพื่อระบายความเขินอาย ก็ยังไม่วายปรากฏชัดขึ้นบนพวงแก้มแดงระเรื่อทั้งสองข้าง “กัดปากอีกแล้ว ไม่ต้องเขิน มันเป็นเรื่องธรรมชาติ” ติณณ์โน้มตัวลงกระซิบชิดข้างหูเธอ พลางคลอเคลียอยู่แบบนั้น “โรสครับ อนุญาตคุณติณณ์ไหมครับ” โรสิตาหลับตาฟังเสียงหัวใจดวงน้อยที่กระหน่ำเต้นอย่างบ้าคลั่ง ใจดวงนี้เธอมอบให้ชายหนุ่มมานานแสนนาน คงไม่ผิดอะไรหากเธอขอทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ