“ชู่วส์...อย่าร้อง เดี๋ยวใครได้ยิน” เจ้าของอุ้งมือหนาทะลึ่งตัวตามขึ้นมา แล้วโผมาปิดปากคนที่กรีดร้องเสียงหลง พร้อมกับกอดรัดร่างเปลือยเปล่าใต้น้ำไว้แน่นจนดิ้นไม่หลุด “คะ คุณเทพ! จะบ้าเหรอคะ เล่นอะไร นางช็อกตายจะว่าไง” กำปั้นเล็กๆ ทุบลงบนไหล่กว้างไร้เสื้อผ้า ใบหน้าซีดราวกับกระดาษ ค่อยแต้มสีเลือด เมื่อรู้ว่าคนที่ทำให้หัวใจแทบวายเมื่อครู่แท้จริงแล้วเป็นใคร “ใครใช้ให้เป็นเด็กดื้อ” “ดื้อ! นางดื้อตรงไหนคะ นี่...ปล่อยนางคุณเทพ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น ไม่อายหรือไงคะ” “อยากมองก็ปล่อยให้มองไปสิ ไม่เคยเห็นผัวเมียหยอกกันหรือไง ใครใช้ให้หนีกลับมาก่อน” “ไม่ได้หนีนะคะ เรียนเสร็จนางก็รีบลงมา ไปที่ลานจอดรถ ไม่เห็นคุณเทพ เลยเรียกแท็กซี่กลับ” “ทำไมไม่โทร.เข้ามือถือ ไม่รู้หรือไงฉันนั่งรอรากแทบงอก ซดกาแฟไม่รู้กี่แก้ว ถ้าคืนนี้นอนไม่หลับ นางนั่นแหละต้องช่วยฉัน” “ไม่นะคะ นางไม่ผิด” “ผิด! แล้วตอนนี้ ฉันก็จะทำโทษคนผิดที่ไม่รู้สำนึก”