“ทะ...เธอมาทำอะไรอันนา” เอ่ยติดขัดพร้อมกับชักมือตัวเองกลับมาล้วงกระเป๋า เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ “อะ...เออ! คือ...ฉัน...” “เธอจะมาดูในครัวใช่ไหมว่าเด็กทำกับข้าวรึยัง” หญิงสาวยังพูดไม่ทันสุดความ พ่อเลี้ยงหนุ่มก็เอ่ยแก้สถานการณ์ให้หญิงสาว เพราะดูก็รู้ว่าตอนนี้เธอนั้นอายแค่ไหน ก็ดูเอาเถอะแก้มแดงจนถึงใบหูแล้วตอนนี้ “ค่ะ ใช่แล้วฉันมาเพื่อถามเรื่องนี้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันไปหาน้องมุกก่อนนะคะ” ว่าแล้วเธอก็รีบหมุนตัวเดินกุมแก้มของตัวเองเดินออกไปด้วยความเขินอายทันที “หึหึ แบบนี้สิคนดีของฉัน เธอช่างไร้เดียงสาเหลือเกินอันนา...” ปล.ณิฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ แนวนี้ไม่เคยเขียนเลย อย่าเพิ่งตัดสินกันนะคะ (แหะๆ รู้ตัวเลยว่าจะไม่รอด) ลองเขียนแนวนี้ครั้งแรก ถ้าไม่ไหวจะกลับไปหื่นหนักเหมือนเดิมค่ะ