น่านพยัคฆ์ มีปมอดีตอันแสนเจ็บปวด เขาจึงหันหลังให้กับความรักอย่างไร้เยื้อใย จวบจนกระทั่งได้เจอกับดอกเบี้ยถูกใจ แม่เนื้อหอมคนงาม แม่นางฟ้าประจำไร่ ความรักของเขาจึงกลับมาเบ่งบานขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ... นิดา สาวน้อยแสนอาภัพ เมื่อเธอสูญสิ้นบิดามารดา ชีวิตกลับต้องผกผันจากลูกคุณหนูอยู่สุขสบายกลับต้องกลายไปเป็นสาวใช้ให้เขาโขกสับ ซ้ำร้ายหนักไปกว่านั้น เธอดันถูกกำหนดในสัญญา ระบุให้เธอเป็นเพียงสะใภ้เอาไว้ขัดดอกเพื่อใช้หนี้เท่าน้น.... ********************************************************************** “มีใครเคยบอกเธอบ้างไหมแม่หน้าวอก...ว่าเธอมันเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญที่สุดในโลกเลยวะ...” น่านพยัคฆ์สวนขึ้นเสียงแข็ง ไม่ใช่เพียงคำพูดจะร้ายกาจแม้แต่สีหน้าของเขาก็แสดงความรำคาญออกมาชัดเจน นิดาถึงกับสะอึกรู้สึกหน้าชาขึ้นมา ริมฝีปาอิ่มเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง พยายามนับหนึ่งให้ถึงร้อยในใจ ผู้ชายอะไรทั้งไร้มารยาททั้งปากไม่ดี คนเขาอุตส่าห์พูดจาดีๆด้วยแท้ๆ หึ... “ก็ไม่เห็นจะมีใครบอกนะคะ ส่วนมากเขาก็บอกว่าฉันเป็นคนพูดน้อยกันทั้งนั้น...” ไม่รู้ทำไมกับชายหนุ่มผู้นี้ เธอถึงใจกล้า ขนาดถึงขั้นไปต่อปากต่อคำกับเขาได้ อาจเป็นเพราะเธอเริ่มรู้สึกหมั่นไส้ความขี้เก็กของเขาขึ้นมาตงิดๆ ผู้ชายบ้าอะไรใบหน้าก็ไม่ต่างจากโจรห้าร้อย แต่ทำตัวซะสูงส่ง เหมือนเป็นเทพบุตรลงมาจุติก็ไม่ปาน... หึ...น่านพยัคฆ์เหล่ตามองหญิงสาว ก่อนจะเดินมาท้ายรถ เขาโยนกระเป๋าในมือลงเสียงดังโครมตามแรงอารมณ์ โดยไม่เกรงใจเจ้าของแม้แต่น้อยนิด นิดาเห็นแล้วก็อยากจะหาอะไรมาฟาดหัวเขาให้เจ็บนัก... หน้าตาก็เหมือนโจรป่าห้าร้อยยังจะมีนิสัยแย่ๆอีก ใครได้ไปเป็นสามีคงซวยไปตลอดทั้งชาติเลยล่ะ...สิ่งที่หญิงสาวนึก ไม่คิดเลยสักนิด ว่าคนๆนั้นอาจเป็นตัวเธอเองหาใช่ใครอื่นไกล... “นี่คุณ...ระวังหน่อยสิคะ โยนลงแบบนั้น เดี๋ยวกระเป๋าฉันก็พังหมดพอดี” นิดาเหวใส่เสียงเขียว ใบหน้าสวยหวานเชิดขึ้นส่งสายตาไม่พอใจไปให้เขาได้รับรู้ แต่น่านพยัคฆ์กับทำเป็นยักไหล่ขึ้นทำเป็นไม่สนใจ “พังก็พังสิ ไม่ใช่กระเป๋าของฉันสักหน่อย“ น่านพยัคฆ์สวนกลับอย่างไม่ใยดี พร้อมกับปิดท้ายรถเสียงดัง...ปัง!ใส่หน้าคนประท้วงให้อีก