“ใช่ฉันยังไม่เคย พอแล้วนะฉันเจ็บ ลุกออกไปเถอะ ฉันไม่อยากทำต่อแล้ว” หญิงสาวเว้าวอนร้องขอนิมมานอย่างน่าสงสาร เหงื่อกาฬเม็ดเป้งผุดพรายขึ้นบนหน้าผากคมของชายหนุ่ม แม้จะสงสารหญิงสาวแต่เขาไม่สามารถหยุดและทอดถอนตัวเองออกจากร่างกายของเธอได้ในตอนนี้ เขาต้องการเธอมากถึงมากที่สุด ซึ่งชายหนุ่มไม่ใช่คนดีถึงขนาดที่จะยอมหักใจหยุดกลางคันได้ทั้งๆที่ยังมีอารมณ์ค้างเติ่งอย่างหนักแบบนี้ “ไม่เป็นไรนะครับคนดี ไม่เป็นนะครับ” เขาปลอบประโลมความกลัวของดาริกาด้วยการซับจูบแผ่วเบาลงบนหน้าผากมนและสอดมือแกร่งโอบกอดหญิงสาวที่กำลังตื่นกลัวกับความแปลกใหม่ไม่คุ้นเคยนั้นอย่างล่อหลอก ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะกดจูบลงไปที่ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มนั้นของดาริกาอีกครั้งอย่างเร่าร้อน และเรียกร้องจนหญิงสาวหลงเคลิบเคลิ้มไปกับมันอย่างง่ายดาย