เกิดมาปลูกผักผลไม้อันใดก็อร่อยไปหมดทู๊กอย่าง ฟืดดด! กลิ่นไอดินนี้ช่างสดชื่น ฟืดดด! กลิ่นผลไม้ปราณวิญญาณก็ช่างห๊อมหอม ฮ่าๆๆไปหาเงินเยอะๆกันเถอะท่านปู่จะได้ออกไปเที่ยวทั่วหล้าและตามหาคนตระกูลไป๋ของเรา.... นางคือจิ่วจิวน้อยเป็นหลานคนที่14 ของตระกูล... “เจ้าสิบสี่มาหาปู่สิ” “เจ้าค่าท่านปู่วว ฉิบฉี่มาล้าวววว ฮิ ฮิ” “เอ้านี่ รับไปสิเจ้าสิบสี่ ปู่ให้สิ่งนี้เอาไว้ปลูกของที่อยากกินนะ” “หื้มม ของที่อยากจินหรือเจ้าคะ ขอบคุณท่านปู่เจ้าค่า คึ คึ คึ” จากนั้นไม่ว่าเจ้าสิบสี่ตัวน้อยจะเดินทางไปในพื้นที่แห่งหนตำบลใด ผู้คนก็มักจะได้รับการแจกจ่ายผลไม้ปราณวิญญาณที่ทั้งหอมทั้งหวานรสชาติอร่อยที่แสนล้ำค่าอยู่เสมอ ----------------------------------------- บทสนทนากับท่านอาคนหนึ่งที่จิ่วจิวเห็นว่าเป็นคนแปลกๆ “ข้ายังเดินเตาะแตะอยู่เลย หนังก็เหนียวเสือยังแทะไม่เข้า จินไม่อร่อยหร๊อกกก ท่านอา คนแบบ...คนแบบฉิบฉี่ไม่ดีหรอกเจ้าค่าา” “หึ หึ หึ เจ้าเป็นเช่นนั้นยิ่งดีมากนัก เดินเตาะแตะสิดีเจ้าจะได้วิ่งหนีข้าไม่พ้น...หนังเหนียวก็ยิ่งดี ดีมากด้วย เพราะข้าจะได้เก็บเจ้าไว้กินได้นานๆ” “ฮึก นะ น่ากลัว” สองมือเล็กป้อมยกขึ้นกอดพุงกลมนุ่มนิ่มของตนเองไว้อย่างแน่นหนา พร้อมเหลือบตามองหน้าอีกฝ่ายอย่างหวาดระแวงถึงขั้นสุด “หึ หึ หึ” เจ้าเด็กตัวกลมนี่ตลกจริงๆ แค่นี้ก็เชื่อด้วย แบบนี้ค่อยทำให้ข้าหายเบื่อได้หน่อย เอานางไปเลี้ยงไว้ที่ตำหนักดินแดนข้างบนก่อนดีหรือไม่นะ....