เกาะมายา รีสอร์ทกลางทะเลที่แสนงดงาม แต่ความงดงามนั้ันแฝงเร้นบ่อนกาสิโนขนาดใหญ่ สถานที่มหาเศรษฐีกลายเป็นยาจกเพียงชั่วข้ามคืน และเป็นสถานที่เนื้อแพร เดินทางมาใช้หนี้พนันให้กับเจ้าหนี้หนุ่มด้วยร่างกายของเธอ !!! “คุณยังไม่ได้ตอบฉันในสิ่งที่ฉันถามเลยนะ...คุณอัศนี” เงียบ!!! สองแม่ลูกโผเข้ากอดกันไว้ตัวสั่นกลมดิก และไม่ยอมที่จะปริปากพูดอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว ดวงตาคมดุสีสนิมของอัศนีกวาดจ้องมองเขม็งมาที่สองแม่ลูกไม่วางตาก่อนจะพูดขึ้นว่า “เนื้อแพรไม่ใช่นางบำเรอ! แต่เธอเป็นว่าที่นายหญิงของเกาะมาหยา! ห้ามจิกเรียกผู้หญิงของฉันแบบนี้อีก! เข้าใจไหม!” อัศนีตวาดลั่นด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม ยิ่งทำให้สองแม่ลูกที่ยืนกอดกันตัวสั่นงันงกด้วยความกลัวอยู่แล้วยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก “ฉันถามว่าเข้าใจไหม!!” อัศนีตวาดซ้ำอีกครั้งอย่างต้องการคำตอบ “เข้าใจค่ะ! / เข้าใจแล้ว!” สองแม่ลูกพูดตอบออกมาด้วยเสียงที่ตื่นตระหนก หวาดกลัวลนลานกับน้ำเสียงและท่าทีของเจ้าหนี้คนนี้เป็นที่สุด เมื่อได้รับคำตอบแล้วอัศนีจึงยกมือโบกเป็นสัญญาณให้ทุกคนเก็บอาวุธ นางผกากรองเองแม้จะหวาดกลัวชายหนุ่มตรงหน้ามากเพียงไร แต่นางก็ยังไม่ลืมในสิ่งที่ตนเองพูดถามชายหนุ่มออกไปก่อนหน้านี้ ก่อนจะรวบรวมความกล้าเอ่ยถามเจ้าหนี้มหาโหดคนนี้ออกไปว่า “คุณยังไม่ได้ตอบฉันในสิ่งที่ฉันถามเลยนะ...คุณอัศนี” อัศนีปรายตามองใบหน้าของนางผกากรองซึ่งดูเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พลางนึกในใจว่า ‘นี่ถ้าหากว่าเขาไม่บอกว่าถ้าไม่คืนเงินก็จะเอาชีวิตของไอ้นายพีรยุทธ นางก็คงไม่ยอมที่จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือลูกของตัวเองสินะ แต่อย่างว่า นี่แหละหัวอกของคนเป็นแม่ ใครจะยอมเห็นลูกตายไปต่อหน้าต่อตาได้’ “ไม่! และก่อนที่คุณจะมาออกตัวใช้หนี้ให้กับลูกชายตัวเองน่ะ ทางที่ดีคุณควรจะมอบมรดกในส่วนของเนื้อแพรที่คุณยุทธนาทำพินัยกรรมเอาไว้ให้มาก่อนน่าจะไม่ดีกว่านะ เพราะนี่เนื้อแพรก็บรรลุนิติภาวะมาเป็นปีๆ แล้ว แต่คุณก็ยังนิ่งเฉย คืนให้เธอซะ! ฉันขอเตือน!” คำปฏิเสธจากปากของอัศนี และการทวงเอาทรัพย์สินตามพินัยกรรมที่ผู้เป็นสามีทำให้ไว้กับเนื้อแพรลูกสาวคนเล็กที่เกิดจากเมียน้อย บวกกับหนี้สินของลูกสาวลูกชายที่เกิดขึ้นมากมายนั้นเป็นฝีมือของอัศนี เพราะต้องการที่จะแก้แค้นให้กับเนื้อแพร ยิ่งสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวให้กับนางผกากรองเป็นเท่าทวีคูณ ร่างสูงวัยทรุดนั่งลงบนโซฟาอย่างคนหมดแรง “ว้าย! คุณแม่!” โชติรสร้องขึ้นอย่างตกใจ แล้วรีบประคองร่างของผู้เป็นแม่เอาไว้ “ไม่...แม่...ไม่ได้เป็นอะไร...คุณ...คุณรู้ได้ยังไง...เรื่องนี้ใครบอกคุณ” เสียงถามชายหนุ่มกลับมาดังเบาหวิวแต่ก็พอที่จะได้ยิน “จะรู้มาจากไหนมันไม่สำคัญ สำคัญที่คุณจะต้องมอบมรดกตามที่ได้ระบุในพินัยกรรมให้กับเนื้อแพรเอาไว้เท่านั้น” อัศนีพูดออกมาจนเกือบจะเป็นตวาด ชายหนุ่มกำลังทวงเอาสิทธิ์อันชอบธรรมคืนให้กับผู้หญิงของเค้า นางผกากรองยกยาดมที่เอามาให้โชติรสขึ้นมาสูดดมให้หายจากการวิงเวียน คิดหาทางออกว่าจะทำอย่างไรต่อไปดีกับสมบัติในส่วนของเนื้อแพร จะให้ดีหรือไม่ ขยับปากจะพูดต่อรองแต่โชติรสก็พูดขัดขึ้นเสียก่อน “พินัยกรรม! พินัยกรรมอะไรกันคะคุณแม่! นี่ยัยแพรได้พินัยกรรมของคุณพ่อด้วยเหรอคะ คุณแม่ไม่เห็นบอกรสกับพี่ยุทธเลย! รสไม่ให้นะคะ! คุณแม่รสไม่ให้! สมบัติพวกนั้นเป็นของเรา เนื้อแพรไม่มีสิทธิ์! เนื้อแพรไม่มีสิทธิ์ในมรดกกองนี้!” “มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์! เนื้อแพรก็ถูกระบุไว้ในพินัยกรรมที่พ่อคุณทำไปแล้ว เพราะฉะนั้นพวกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะโต้แย้งใดๆ ทั้งสิ้น” อัศนีตวาดกลับ ดวงตาสีสนิมลุกโชนขึ้นเหมือนกับไฟบรรลัยกัลป์ที่หญิงสาวตรงหน้าคิดลองดีกับเขา นางผกากรองเห็นท่าไม่ดีจึงรีบพูดขัดขึ้นมาทันที “ยัยรส! หยุดเดี๋ยวนี้! หยุด!” โชติรสหุบปากลงในทันทีเมื่อผู้เป็นแม่ส่งสายตาขุ่นเขียวมาที่ตน หญิงสาวรู้สึกสับสนมึนงงไปกับผู้เป็นแม่และชายหนุ่มตรงหน้ายิ่งนัก ที่คนทั้งคู่พูดจาตอบโต้กันไปมาในเรื่องของมรดกที่ตนเองไม่เคยรู้มาก่อน ‘หรือว่าตอนที่เธอหมดสติไปแม่กับคุณอัศนีคุยกันเรื่องอะไรกันอยู่’ หญิงสาวคิดในใจ นั่งนิ่งฟังผู้เป็นแม่พูดเจรจากับชายหนุ่มอย่างเงียบๆ นางผกากรองเมื่อเห็นว่าลูกสาวเงียบไปแล้วจึงพูดต่อว่า “เรื่องมรดกของเนื้อแพรฉันขอเวลาหน่อย เพราะมันอยู่ในความดูแลของทนาย ฉันจะตามให้ แต่ฉันก็อยากให้คุณเห็นแก่เนื้อแพร ยังไงตายุทธก็เป็นพี่ ถ้าเนื้อแพรรู้เรื่องนี้ก็ต้องยอมช่วยเหลือพี่ชายอย่างแน่นอน” นางผกากรองหวังถ่วงเวลาในเรื่องนี้และยกเอาสายเลือดขึ้นมาเป็นข้อต่อรองเมื่อเห็นชายหนุ่มหายใจเข้าออกก็มีแต่เนื้อแพร “เนื้อแพรจะไม่มีวันได้รู้เรื่องนี้อย่างเด็ดขาด” อัศนีประกาศลั่น “แสดงว่าสิ่งที่คุณทำกับครอบครัวของฉันคุณไม่เคยบอกเนื้อแพรเลยสินะ” นางถามย้ำอย่างเป็นต่อเมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดออกมาเช่นนั้น อัศนีนึกไม่ถึงว่านางผกากรองจะใช้ไม้นี้กับเขา “ในหัวคุณนี่มันมีแต่ความคิดเจ้าเล่ห์แสนสกปรกจริงๆ คุณไม่ต้องห่วงหรอก ถึงยังไงฉันก็จะบอกให้เนื้อแพรได้รู้เรื่องนี้ทั้งหมดก่อนที่เราจะแต่งงานกันอย่างแน่นอน” “แต่งงาน! คุณอัศนีจะแต่งงานกับเนื้อแพรเหรอคะ คุณแม่กับคุณอัศนีพูดเรื่องอะไรกันคะเนี่ย เดี๋ยวก็เรื่องมรดก เดี๋ยวก็เรื่องสายเลือด แล้วตอนนี้คุณอัศนีก็มาบอกว่าจะแต่งงานกับเนื้อแพรอีก โอ้ย! รสงงไปหมดแล้วนะคะ” หญิงสาวแว้ดขึ้นมาอีกครั้ง ยิ่งฟังที่นางผกากรองและอัศนีพูดคุยกัน และตัวเองก็พยายามที่จะจับต้นชนปลายของเรื่องให้ถูก แต่โชติรสก็ไม่สามารถทำได้ และยิ่งชายหนุ่มที่ตัวเองคาดหวังไว้บอกว่าจะแต่งงานกับเนื้อแพรด้วยแล้ว หญิงสาวก็ยิ่งริษยาขึ้นมาจนหน้ามืดร้องท้วงขึ้นมาเสียงดังอย่างที่เป็นอยู่