พรรษจำต้องแต่งงานกับลลนาแม้ว่าเขาจะรักอยู่กับพี่สาวของเธอเพราะต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เขาได้ทำลงไปแม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจก็ตามที “จะเครียดไปทำไม กำลังจะได้แต่งงานนะเว้ย แล้วน้องสาวฉันน่ะก็ออกจะสวย” ณนนท์ว่า เขาเป็นพี่ชายของลลนา บิดาของเขาเป็นพี่ชายของบิดาเธอ “แกก็รู้ว่าฉันไม่ได้รักน้ำแบบนั้น” พรรษว่า ...แต่ยัยน้ำมันรักแก...ณนนท์อยากที่จะบอกออกไปใจแทบขาด ติดที่ว่ารับปากน้องสาวเอาไว้ว่าจะไม่บอกให้ใครรู้โดยเฉพาะพรรษ “ก็เปลี่ยนสิวะ” ณนนท์แนะนำ “แล้วแก้วล่ะ” พรรษถามกลับไปอย่างไม่สบายใจ เพราะแก้วกัลยาไม่ได้มีความผิดอะไร “ก็คิดว่าเป็นน้อง” ณนนท์บอก ตามองเพื่อนรัก อยากจะบอกและเล่าอะไรหลายๆ อย่างให้ฟังแต่ก็ยั้งเอาไว้เพราะถึงจะบอกไปพรรษก็ไม่เชื่อแน่ ขนาดเขาเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ถ้าไม่ได้เห็นกับตาก็คงจะไม่เชื่อเด็ดขาด “ถ้ามันง่ายก็ดีน่ะสิ” พรรษว่า เขารู้สึกผิดต่อแก้วกัลยาเหลือเกิน