“ญาญ่า...ลืมตาขึ้นมานะ ไม่งั้นอย่าหาฉันใจร้ายก็แล้วกัน” สาวน้อยที่สติกำลังมาได้ยินคำพูดนั้นชัดเจน เปลือกตาใสกะพริบพร้อมกับเรียวนิ้วแกร่งที่ขยับยุกยิกอยู่ตรงซอกขา ชายหนุ่มออกแรงกดกรีดไล้ไปตามรอยแยกสัมผัสถูกเกสรสาวทำให้ร่างบางผวาเฮือกขึ้นทันที “คุณแม็คควีน!” ญารินดาถูกกดให้นอนหงาย ดวงตาของเธอเบิกกว้างงุนงงระคนตกใจก่อนหรี่ปรือลง เรียวขาสวยเริ่มแยกออกอย่างบังคับให้หนีบแน่นไม่ไหว นิ้วซุกซนกำลังล่วงเกินเข้าไปในกายสาวและความชุ่มฉ่ำก็เริ่มหลั่งริน “โอย...ญาญ่าไม่ไหวค่ะ ญาญ่าเหนื่อยและเพลียเหลือเกิน” แม้จะเคลิบเคลิ้มแต่เธอก็ยังประท้วงตามร่างกายที่ปวดร้าว “เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ถ้าฉันต้องการ ที่ไหน เมื่อไหร่ ฉันต้องได้”