ร่างบางสวยพยายามที่จะดิ้นหนีเรือนร่างกำยำที่ตรึงเธอเอาไว้ทุกสัดส่วนแต่ร่างกายที่แข็งแกร่งดั่งหินผาของเขานั้นกลับไม่ขยับเขยื้อนกายเพื่อเป็นช่องว่างให้เธอได้หลีกหนีไปได้เลย “อย่าทำเป็นสะดีดสะดิ้งไปหน่อยเลยฌารีณทีเมื่อคืนไม่เห็นดิ้นหนีอย่างหนีมีแต่ร่อนเข้าใส่ส่ายเข้าหาไม่แบบไม่ยั้ง” “หยาบคาย!!! อย่ามาพูดกับฉันแบบนี้นะศรัณย์” “บอกให้เรียกพี่ใช่ไหม ผมมีศักดิ์เป็นพี่ชายคุณนะฌารีณคุณต้องเรียกผมว่าพี่รัณ เรียกผมว่าพี่รัณเดี๋ยวนี้ฌารีณ” “ไม่!!! คนอย่างนายเป็นพี่ฉันชายฉันไม่ได้หรอก ฉันไม่มีวันยอมรับนายในฐานะนั้น” “อ๋อ!!! ผมก็ไม่ได้อยากเป็นพี่ชายคุณอยู่แล้วคนสวย ผมอยากเป็นผัว ได้ยินไหมว่าผมจะผัวของคุณ”