ซูจุ่นรีบวางร่างที่เขาแบกทั้งวันลงพื้นทันที ชายผู้นี้มีอะไรดี ทำไมมารดาของเขาถึงได้ยอมทำทุกอย่างให้ ยิ่งมองยิ่งคิด เขาก็ยิ่งไม่เข้าใจ เป็นเพราะบุญคุณที่บ้านซูเลี้ยงดูมาน่ะหรือ บุญคุณนั้นน่าจะหมดไปตั้งแต่ คนบ้านซูจากไปหมดแล้ว “ พี่สาม ดื่มน้ำหน่อยนะเจ้าค่ะ ” โม่ป๋ายนำน้ำที่นางพึ่งตักมาจาก ลำธารป้อนให้กับคนที่นอนอยู่บนพื้น ร่างกายของเขานั้นเต็มไปด้วยเลือด จากแม่ทัพใหญ่ที่ครั้งหนึ่งเคยถือทวนหนักร้อยชั่งบุกฆ่าฟันทะลวงศัตรู ช่วยผู้ครองแคว้นขยายดินแดน แต่วันนี้ต้องกลายเป็นนักโทษประหาร ถึงนางไม่ใช่บัณฑิต นางก็รู้ว่าฮ่องเต้ต้องการกำจัดเขา และต่อให้นางเจ็บปวดเพราะเขามากเพียงใด แต่ว่านางไม่อาจละทิ้งเขาได้