"ชี้ข้างต้นมอดม้วยล้มลงตาย จี้ด้วยปลายกลับฟื้นคืนมาใหม่ มอบให้อสุราครองไว้ มันผู้ใดจักมิกล้าราวี ปลายนิ้วแสนบังอาจเอื้อมมาเขี่ยอักขระเหนือทรวงอกข้าผะแผ่ว “รอยสัก ดวงใจนิรันดร์ คือพรจากองค์รามเช่นนั้นฤๅ ดวงใจที่ว่า...ยกให้ข้าได้หรือไม่” เรื่องเล่ารามายณะ ศึกยักษ์รบลิงไม่เคยจบสิ้น ข้า...เป็นสตรีที่ปลอมตัวร่วมรบเคียงข้างบุรุษ ปกป้องดินแดนอโยธยาอย่างไม่กลัวเกรง แม่ทัพอสูรผู้ทรงแสนยานุภาพจากอาณาจักรพม่า ณ ลำธารน้อยสายนั้น เราประทับใจกันแต่แรกพบ ทว่าด้วยความเป็นศัตรู จึงต่างจบลงที่ความตาย ชาติภพนี้...เวทีคือใจกลางกรุงเทพมหานคร อสุรากับวานรจะพบกันอีกครั้ง เพื่อตำนานบทใหม่ ไม่รัก... ก็แค้น... บทสรุปสุดท้ายของสองเรา! "