เหมือนถูกตรึงเท้าให้อยู่กับที่ หล่อนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งที่สะกดกลั้นอารมณ์พลุ่งพล่านภายในไว้ตั้งแต่ก่อนมาพบเขา วายุเป็นศัตรูหัวใจของหล่อน มีนาบอกตัวเอง หล่อนเข้ามาในชีวิตเขาอีกครั้งเพื่อแก้แค้น ไม่มีวันที่หล่อนจะแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นเหมือนที่ผ่านมา “ดูถูกฉันมากไปแล้ว วายุ” หล่อนโกรธจนตัวสั่น “หรือคุณจะแก้ตัวว่า ผู้หญิงที่อายุมากกว่าผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างนายวิชจะมีวิธีอื่นที่มัดตัวเขาไว้ได้ ทั้งที่นายวิชเคยทำตัวเป็นเพลย์บอย” วายุเชื่อมั่นในความคิดตัวเอง คราวนี้ มีนานิ่งงัน น้ำตาเอ่อคลอด้วยความเจ็บปวด เขาเคยทิ้งหล่อนยังไม่พอ หนำซ้ำยังมาย่ำยีศักดิ์ศรีของหล่อนครั้งแล้วครั้งเล่า “ใช่ ฉันใช้วิธีอย่างที่คุณคิดนั่นล่ะ มัดตัวน้องชายคุณไว้” หล่อนสมอ้างเสียเลย ยั่ววายุให้โมโหยิ่งกว่าเก่า “แล้วคุณจะทำอะไรได้” มีนาเชิดหน้าท้าทายเขา “ก็ใช้วิธีการเดียวกันกับคุณบ้างน่ะสิ” วายุเสียงกร้าวพลางกระชากตัวหล่อนอย่างแรงให้กลับเข้ามาในอ้อมแขนเขา อีกครั้ง คราวนี้เขาจูบหล่อนหนักหน่วงกว่าเดิม ไม่มีท่าทีจะปล่อยตัวหล่อนง่ายๆ ไม่สนใจเสียงวอนขอร้องของหญิงสาว “พี่วายุ!!!” สิ้นเสียงประตูห้องทำงานที่เปิดออกพร้อมกับใครบางคนที่ก้าวเข้ามาพร้อมเสียงเรียกชื่อชายหนุ่มดังลั่นอย่างคนตกใจ