“หุบปากน่า...” จากที่ร้องโวยวาย จะฟ้องคนโน้นฟ้องคนนี้ โดนสั่งแบบนั้นคคนางค์ถึงกับต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน มองอดิเทพราวกับไม่เคยเห็น “นี่! ถามจริงๆ เถอะ น้องไม่เป็นเดือดเป็นร้อนบ้างเลยหรืออย่างไร ที่พูดมาทั้งหมดไม่คิดจะฟังเลยใช่ไหม” “ฟังทำไม?” ยียวนใส่ทั้งน้ำเสียงและหน้าตา พร้อมกับมองคนกรุ่นโกรธขึ้นๆ ลงๆ อยู่หลายรอบ “ถ้าอยากให้ฟังละก็ พี่ช่วยโวยวายในเวลาที่ผมกำลังทำแบบนี้กับพี่ดีกว่า...” “แบบไหน?” คำถามของหล่อนไม่ได้คำตอบเลยสักนิด เมื่อจู่ๆ ปากหยักอุ่นร้อนก็แสดงอำนาจบาตรใหญ่บนกลีบปากนุ่มชื้น จูบของอดิเทพเต็มไปด้วยความดุดัน ป่าเถื่อนและร้อนแรง ใช่แล้วหล่อนกำลังรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว มือไม้ที่พลิกแพงไปทั่วแก้มก้นอย่างเอาแต่ใจกำลังสร้างความปั่นป่วนให้หล่อนอย่างหนัก ภายในห้องพักกลางเก่ากลางใหม่ ไร้เงาของบุคคลที่สาม ท่ามกลางสายฟ้าที่ฟาดเปรี้ยง และเสียงฝนตกพรำๆ กำลังปลุกปั่นอารมณ์อ่อนไหว จากที่ผลักไส บ่ายเบี่ยง ไม่ยินยอม ปากอิ่มที่ถูกตะบี้ตะบันอย่างหนักหน่วงในเวลานี้ ค่อยๆ เปิดอ้ารับเรียวลิ้นอุ่นจัดซึ่งบุกรุกเข้ามาอย่างชำนิชำนาญ หล่อนกำลังขาอ่อน กระปลกกระเปลี้ย กับสัมผัสของนักศึกษาที่ใกล้จบ อายุอานามห่างกับหล่อนร่วมสิบปี แต่ถึงอย่างไร หล่อนก็ต้องหักห้ามใจ หยุดยั้งไฟสวาทเอาไว้ มือบางวางทาบเข้ากับอกกว้าง ขยับปากหนีลิ้นที่วาดสำรวจความหอมหวานอย่างเอาแต่ใจ "อย่าทำแบบนี้ หยุดเสียที" หล่อนกัดฟันพูด มองหน้าเขาอย่างเหน็บหนาว มีความบึ้งตึง กรุ่นโกรธจากสายตาของอดิเทพ รวมถึงความไม่เข้าใจในอารมณ์ที่วกวนยิ่งกว่าทางคดโค้ง "เมื่อครู่ ผมว่าเราเข้ากันได้ดี แล้วทำไม" "หยุด! พี่กับน้องไม่มีอะไรเข้ากันได้ทั้งนั้น กลับไปซะ" "ไม่เอาน่าพี่ อย่างอแงเป็นเด็กสิ อายุก็ปูนนี้แล้ว ผมรู้หรอกว่าพี่ก็คิดถึงความรู้สึกร้อนวูบวาบ ไม่อย่างนั้นพี่จะยอมให้ผมจูบทำไม" มือทั้งสองข้างถูกเลื่อนขึ้น กักกันคคนางค์ไว้ด้วยสองแขน ลมหายใจแผ่วๆ รดรินกลีบปากสีแดงที่เจ้าตัวเม้มแน่น "ถอยไป" หล่อนสั่ง หลบตามองเพียงเสื้อกล้ามสีขาวขุ่นของเด็กหนุ่ม "ลืมไปซะว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะพี่จะลืมเหมือนกัน" "ลืมหรือ..." อดิเทพครางถาม สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บช้ำ "ผมทำไม่ได้" เสียงกระซิบเบาๆ มาพร้อมกับกระแสไฟที่ถูกตัด ภายในห้องดับมืด มีเพียงเสียงลมหายหอบแผ่วของสองหนุ่มสาวที่ดังสลับกันอย่างต่อเนื่อง อึดใจภายในห้องก็สั่นสะเทือน เพราะเสียงคำรามจากบนฟ้า พลอยทำให้ผู้จัดการตัวสะดุ้งด้วยความตกใจ ทว่าสิ่งที่ทำให้ร่างกายของหล่อนสั่นเทิ้มอย่างหนัก ก็คือเรียวปากอุ่นๆ ที่วางนาบกับผิวพรรณบริเวณต้นคอ ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งเริ่มบีบเคล้นเบาๆ ไปทั่วแผ่นหลัง แล้ววกวนกลับมาด้านหน้า ก่อนที่หล่อนจะได้เอ่ยปากอะไร ก็ต้องเบิกตาค้างในยามที่อดิเทพกระทำอุกอาจกับสองเต้ากลมกลึง “น้องเทพ!” เสียงหล่อนสั่นติดจะประหม่า “ฟ้าเป็นใจ พี่ก็อยากได้ผม ผมก็อยากได้พี่ ฉะนั้น! เราอย่ารีรออะไรอีกเลย ใจผมจะขาดแล้ว...” หล่อนเงียบอย่างช่างใจ เป็นอย่างที่เด็กหนุ่มว่า ความปรารถนาที่อยากจะกระทบบดเบียดกับเรือนกายสูงใหญ่มันลุกโชน เนื้อตัวหล่อนสั่น หน้าอกของหล่อนผึ่งผายอยู่ใต้ฝ่ามือแข็งแรง เม็ดบัวสีหวานที่มันเคยสงบเสงี่ยมเจียมตัวมันเริ่มแข็งตั้งในยามที่อุ้งมือกำลังเคลื่อนวนไปมา ปากของหล่อนเม้มแน่น เกลียดเหลือเกินที่อารมณ์ส่วนต่ำมันอยู่เหนือความถูกต้อง แต่หล่อนไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า เนื้อกายกำลังต้องการอะไรบางอย่างจากคนที่คลึงเคล้นทั้งสองข้าง ความหวิวไหวเล่นงานอย่างหนัก เมื่อเสื้อที่หล่อนเคยสวมใส่ถูกรูดขึ้นผ่านศีรษะอย่างรวดเร็ว หล่อนอยากออกปากห้าม อยากผลักไสปฏิเสธ แสงปลาบแปลบของสายฟ้า ทำให้หล่อนได้มองเห็นเสี้ยวหน้าคมคายที่เคลียคลออยู่ใกล้ๆ มือที่หล่อนหวังจะปกปิดความงามสะพรั่งของเนื้ออกกลมกลึง กลับถูกดึงรั้งให้สัมผัสกับแก้มสากระคายแทน “พี่นางค์...” เสียงพร่าแหบร้องเรียก เต็มไปด้วยไฟปรารถนา จนหล่อนได้แต่กัดปากแน่น แต่ก็ช้าไปเมื่อลำคอของหล่อนถูกเม้มอย่างช้าๆ เลื่อนลงเรื่อยๆ จนได้สัมผัสกับอกอิ่มทั้งสองข้าง ปากอุ่นๆ นาบกับผิวในส่วนนั้นจนมันคัดตึง ส่วนยอดอกนั้นกลืนหายเข้าไปในปากกว้าง แข็งตั้งอยู่ภายใต้ลิ้นอุ่นๆ ที่โรมรัน ดื่มกลิ่นอย่างเอร็ดอร่อยราวกับเด็กน้อยหิวโซ โอ้...แล้วหล่อนจะหยุดไฟสวาทที่ลุกท่วมกายได้เช่นไร หรือว่าแท้จริงแล้ว หล่อนไม่ต้องการจะให้ไฟที่แผดเผาอยู่ดับมอดกันแน่!