ชีวิตคนประกอบด้วย อดีต ปัจจุบัน และอนาคต อยู่ที่ว่าจะเลือกอะไร สำหรับรวีจันทร์การก้าวออกให้พ้นอดีตนั้นเป็นเรื่องยากยิ่ง แม้เธอจะมีคนดี ๆ อยู่เคียงข้าง หัวใจก็มิอาจเดินหน้าเพื่อลิ้มรสความสุขได้สักที ความผิดที่คิดว่าตัวเองอ่อนแอจนทำให้สูญเสียลูกในท้องไปยังเหนี่ยวรั้งให้เธอกลับไป กลับไปเพื่อเอาคืนพวกคนที่ทำร้ายเธอให้สาสม ! นายแพทย์ชรัณจึงได้เพียงเฝ้ารอ เขามิเคยบอกว่าอะไรถูกหรือผิด ความรักทำให้เขายอมปล่อย ปล่อยให้รวีจันทร์มีอิสระเลือกทางเดินของตัวเอง ชายหนุ่มอยู่ด้วยความหวังแค่ว่า สักวัน เธอจะรู้ว่าที่ไหนคือ 'บ้าน' ที่ควรจะกลับไป ................................................................................................................. ออเดิร์ฟเรียกน้ำย่อย “รวีมีอะไรจะคุยกับหมอ” เธอให้พยาบาลไปบอกเขาว่าจะคุยด้วยตั้งแต่เมื่อตอนสาย “รวีจะคุยเรื่องที่ถามหมอวันนั้น” “ทำกิ๊ฟน่ะเหรอ” เธอพยักหน้า ทั้งสองคนคุยเรื่องนี้ค้างไว้เมื่อวันก่อน นายแพทย์ชรัณไม่เห็นด้วยเมื่อหญิงสาวปรึกษาเรื่องทำกิ๊ฟเพื่อตั้งท้องอีกครั้ง อาการบาดเจ็บของเธอยังไม่หายดี ทั้งชรัณเองไม่เห็นเหตุสมควรที่เธอจะตั้งท้องอีกครั้ง รวีจันทร์ตัวคนเดียว ไม่มีคนดูแล ไหนจะเพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บ หากยังดันทุรังจะตั้งครรภ์ให้ได้คงอันตราย “หมอไม่เห็นด้วยนะรวี” “แต่รวีต้องมีลูกนะหมอ” ชรัณมองใบหน้าหมองตรงหน้า เธอสวยแต่ก็เศร้า ตากลมโตใสเหมือนแววตาเด็กกำลังหลบตาเขา .. ชายหนุ่มอ่านออกในทันที โกหก .. รวีจันทร์กำลังโกหก อาจจะโกหกครั้งใหญ่เลยทีเดียว “เอาสิ” ชรัณตัดสินใจ “หมอจะช่วย”