"ฮัลโหล" 'กลับทำไมไม่บอก ก็บอกว่าจะไปส่ง' "เห็นอยู่กับเพื่อน" ฉันพยายามคุมเสียงไม่ให้สั่น แค่ได้ยินเสียงเขาก็จะร้องไห้ ทำไมเขาต้องมาหลอกฉันด้วยนะ 'นี่เพื่อนฉันก็รอเจอเธอ ฉันบอกว่าจะพาแฟนมาเปิดตัว ทำไมกลับไม่บอกกันบ้างเลยล่ะ คนรอตั้งนาน' ยาริสทำเสียงไม่พอใจ "แฟนเหรอ" ฉันไม่ได้สนใจเสียงบ่นของเขา แต่ฉันติดใจคำว่าแฟน หมายถึงฉันงั้นเหรอ 'อืม ใช่น่ะสิ ก็เธอเป็นแฟนฉัน ฉันก็อยากให้เพื่อนรู้' "พูดเรื่องนี้ก็ดีเหมือนกัน ฉันว่านายกำลังหลอกฉันอยู่ คิดว่าฉันโง่นักหรือไง" ฉันทำเสียงแข็งๆ 'หลอกอะไร' "นายมีแฟนอยู่แล้ว นายแค่ทะเลาะกัน แล้วเดี๋ยวก็คืนดีกัน ส่วนที่นายมีอะไรกับฉัน เพราะนายแค่เผลอใจ และนายก็ใช้หนี้ให้ฉัน นายบอกเองว่านายจะไม่สานต่อ งั้นเราก็ควรจบตรงนี้" 'นี่เธอจะบ้าเหรอ ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันเธอเป็นแฟนฉัน ในเฟสบุ๊คฉันก็ลงรูปเธอ ไม่เห็นหรือไง ถ้าฉันจะแค่เล่นๆ ไม่จริงจังกับเธอ ฉันจะทำแบบนั้นทำไม' "เพราะนายแค่ประชดแฟนนายไง พอเถอะยาริส ฉันกับนายไม่ได้มีอะไรให้คุยกันต่อ ต่างคนต่างอยู่เถอะนะ" ฉันตัดสินใจบอกเขาไปแบบนั้น เพราะไม่อยากเจ็บมากไปกว่านี้ 'อย่าพูดอะไรบ้าๆ นะ ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้แหละ' ตื๊ดดด ยาริสวางสายไปทันที พอฉันกดโทรกลับเขาก็ไม่รับ ฉันกลัวว่าเขาจะมาหาฉันที่คอนโดจริงๆ ตาฉันบวมขนาดนี้เขาคงได้หัวเราะเยาะฉันแน่ๆ ที่ฉันร้องไห้จะเป็นจะตายเพราะเขา