“ก้มลงมาหน่อยสิครับคนสวย” “….” สายตาอันแน่วแน่ของไอแซคทำให้เธอขยับกายหนี แต่ก็ทำได้แต่พิงต้นไม้ใหญ่.... เงยหน้าให้คนเอาแต่ใจดูดชิมความหวานจากริมฝีปากเธอจนอ่อนปวกเปียก “พอ... อื้อ... พอแล้วค่ะ คุณเอาเปรียบ และดูถูกฉันเกินไปแล้ว วัฒนธรรมของฉัน ไม่ได้... อื้อ” “ผมรู้ ที่รัก... ผมขอโทษ!” เขาพึมพำแล้วก็ทำอีก..... สมองอันมึงงงของเธอเถียงว่าเขารู้อะไรกันแน่... ถ้าการบดขยี้ริมฝีปากของเธอจนสติแทบหลุดลอยนั่นคืนการขอโทษ เห็นทีผู้ชายที่ชื่อไอแซคจะเข้าใจผิดยกใหญ่!