เพราะความจำเป็นทำให้สุดปรารถนาต้องเดินทางผิด เธอเดินเข้าหาไฟทั้งที่รู้ว่าไฟนั้นร้อน ยิ่งเป็นไฟราคะด้วยแล้วยิ่งไม่ควรเข้าใกล้ แต่มนุษย์เดินดินธรรมดาหรือจะหนีจากมันพ้น “ครั้งแรกงั้นรึ ถ้าอายขนาดต้องปิดไฟมืด แล้วจะเห็นหน้ากันได้ยังไง” นั่นสิ! เสียงของเขาทุ้มนุ่มหัวน่าฟัง แต่เธอไม่อยากให้เขาเห็นหน้าตาบ้านๆ ของเธอในตอนนี้ ถึงจะขายตัวแลกเงินก็ไม่อยากเห็นสีหน้ารำคาญใจเพราะเจอคนที่ไม่ถูกใจ เธอไม่ใช่คนสวยขนาดทำให้ใครๆ ตกตะลึงหรือมองจนเหลียวหลัง ไม่อยากต้องมาคาดหวังจะทำให้เขาคนนั้นพึงพอใจเหมือนป้าถมยาบอก “ขอโทษค่ะ หนูไม่ใช่คนสวย แถมยังอายหนักถ้าจะให้คุณเห็นหน้าหนูเต็มสองตา” “ไหงเป็นงั้นล่ะ ฉันก็บอกแล้วนี่นาว่าให้คัดเด็ดๆ ฉันจ่ายไม่อั้นสำหรับคนที่เด็ดจริง” “คือ...” “ถ้าเป็นแบบนี้เห็นทีคงต้องเปลี่ยนคน” สุดปรารถนาลุกพรวดไม่สนใจเรือนร่างเปลือยเปล่า ด้วยความรีบร้อนเกรงเขาจะเปลี่ยนใจเพราะหากเป็นเช่นนั้นเงินที่กองอยู่ตรงหน้าคงหายวับไปเหมือนเงินผี “อย่านะคะ” สีหนาถขยับตัวทันทีที่มือบางกุมข้อมือเขาไว้ แววตาของเขาไหวระริกยามเห็นร่างขาวๆ เคลื่อนเข้ามาประชิด เธอจะรู้ไหมว่าความไม่น่ามองนั้นน่าดูยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น “หนูบริสุทธิ์ค่ะ น่าจะทำให้คุณพอใจไม่มากก็น้อย แต่ขอร้องเถอะค่ะ อย่าเปลี่ยนคนเลย ให้หนูทำงานเถอะนะคะ”