“นายเองก็น่าจะรู้ตัวนะว่าถึงจะเป็นแฟนเก่า แต่ก็ไม่มีสิทธิ์หลบหน้าฉัน!” คิมหันต์เปิดประเด็น ทำไมเขาจะไม่รู้ทันก็ในเมื่อตัวเขาเองเป็นคนเดินตามคนตัวเล็กมาจนถึงห้องตั้งใจว่าจะตามติดไม่ให้ชุนภัทรไปเจอใครที่ไหนได้ แต่เมื่อดักรออยู่นานอีกฝ่ายก็ไม่มีทีท่าว่าจะออกไปไหนแถมคนที่บอกว่ามีนัดแล้วก็ไม่เห็นจะมีใครมาหา คิมหันต์จึงตัดสินใจมาเคาะประตู แต่ชุนภัทรก็ยังทำเป็นไม่อยู่ห้องเขาจึงต้องใช้วิธีนี้ “ใครหลบ.. ฉันแค่ไม่อยากเสียเวลาไปกับคนอย่างนาย อย่าแกล้งโง่ทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย” ชุนภัทรโต้กลับ “นายไปเรียนคำพูดเจ็บๆแบบนั้นมาจากใครกันนะ ฉันหมายถึงแปดเดือนที่ผ่านมา แปดเดือนที่นายหนีหน้าฉันแล้วหายไปน่ะชุนภัทร” ข้อมือเล็กถูกฉุดเอาไว้เมื่อเจ้าของห้องทำท่าจะกลับเข้าไปข้างใน ชุนภัทรแค่นยิ้มกับประโยคของคนตรงหน้า “ไม่ใช่แค่แปดเดือนหรอกคิมหันต์..ฉันจะใช้เวลาที่เหลือทั้งชีวิตเพื่อหนีให้พ้นคนอย่างนาย!”