นิมมาน วรพันธ์กงกูล ไม่คาดคิดมาก่อน...ว่าผู้ชายสุขุมที่ดูเหมือนจะเป็นสุภาพบุรุษที่สุดในสามโลก...จะมีมุมจาบจ้วงล้วงลึกได้ถึงเพียงนี้! “อย่า...” เธอส่งเสียงทักท้วงออกมาได้สำเร็จ เมื่อซิปด้านหลังได้ถูกรูดลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แม่คุณดูอยู่” เขาพูดประโยคนั้นซ้ำ พร้อมครอบครองและช่วงชิงอิสระในการได้พูดจากเธอไปอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ทั่วแผ่นหลัง...แถมยังชอนไชเข้าไปหาบราเซียขนาดกลางที่กำลังห่อหุ้มความมหึมารำไรเอาไว้ ซึ่งเขาคิดว่าตัวเองน่าจะประมาณขนาดของมันได้ไม่ผิดเท่าไหร่นัก “อื้อ...แม่ฉันไปแล้วมั้ง!” เธอเถียงอยู่ในลำคอแม้เขาจะพอฟังรู้เรื่องบ้าง แต่ก็หาได้สนใจไม่...เพราะตอนนี้ฝ่ามือใหญ่ได้เข้าครอบครองความนุ่มหยุ่นที่กระเพื่อมไหวอยู่ตรงหน้าเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว!