คู่นอนฤารัก #คุณธิดา คำเตือน อ่านตัวอย่างก่อนซื้อ ------------------ สุดหล้า vs พฤกษา จากที่เป็นเพียงเกมบนเตียงที่สนุกๆ แต่นานวัน... เธอก็เริ่มหวั่นไหว จนชักไม่แน่ใจว่า... สิ่งที่เขากระทำกับเธอ เป็นแค่เพียงความต้องการทางร่างกาย ระหว่างหญิงและชายกันแน่ หรือ... เขาจะคิดเหมือนเธอ “รัก” และอยากจะครอบครอง แล้ววันหนึ่งเกิดความผิดพลาด “ท้อง” เธอจะทำอย่างไร ยังมีคู่ของศิวดลและพรทิราในเรื่อง ที่ตั้งคู่ก็ไม่ต่างจากคู่ของสุดหล้าและพฤกษา กว่าที่จะเป็นคู่รักคู่แท้ต้องฝ่าฟันและรอคอย ------------------ สปอยเนื้อหาในเรื่อง พฤกษา ‘ลาก่อนนะคะ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ มิวมีความสุขที่สุด แต่วันนี้ มิวเพิ่งได้รู้ว่า มันคงถึงเวลาจริง ๆ เฟรนด์เบนิฟิต ช่างน่าขำที่สุดเลยค่ะ ที่จริงแล้ว มิวน่าจะรู้ตัวให้เร็วกว่านี้ จะได้ไม่โง่งมงาย และจมปลักอยู่กับความหวัง ที่ก็รู้อยู่ว่า มันไม่มีทาง เป็นจริงอย่างแน่นอน’ สุดหล้า สุดหล้าอ่านข้อความของเธอซ้ำไปซ้ำมา จู่ ๆ น้ำตาของเขาก็ไหล ‘นี่มิว เธอไปจากพี่ไปแล้วจริง ๆ เหรอ’ เขาแทบไม่อยากจะเชื่อ แม้จะมีจดหมายที่เป็นลายมือของเธออยู่ในมือ ‘มิวจะไม่คิดถึงวันคืนที่เราเคยอยู่ด้วยกันหรือไง ไหนสัญญากันแล้วว่า ถ้าเราสองคนจะจากกัน เราสองคนจะบอกลากันด้วยตัวเอง มิวทำแบบนี้ไม่ถูก มิวจะไปจากพี่โดยทิ้งจดหมายเอาไว้แบบนี้ไม่ได้’ พรทิรากับศิวดล “พี่คิง พี่มาทำอะไรที่นี่” สีหน้ารวมน้ำเสียงที่ไม่พอใจแสดงออกมาให้ศิวดลเห็น “แล้วทำไมพี่จะมาไม่ได้ล่ะจ๊ะ เมื่อก่อนพี่ก็เคยออกมาบ่อย ๆ” “นั่นมันเมื่อก่อน แต่ไม่ใช่ตอนนี้” “มันต่างกันตรงไหน ทำไมจะไม่ใช่ ทำไมจะไม่ได้ พี่อยากมาเจอ พี่มีเรื่องจะคุยด้วยนิดหน่อย” เขาดันร่างของเธอให้เข้าไปข้างในแล้วปิดประตู สายตามองเธอแบบไม่ยี่หระ แม้หน้าสวย ๆ จะแสดงความไม่ชอบใจอย่างชัดเจน “แต่ก้อยไม่ได้มีอะไรจะคุยกับพี่ค่ะ พี่คิงออกไปจากห้องของก้อยเดี๋ยวนี้นะ และขอร้องเถอะค่ะ พี่อย่ามาที่นี่อีก” เธอขัดใจมาก ๆ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่า เขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ “ทำไมล่ะก้อย กลัวอะไร เฮอะ ๆ วัวเคยขาม้าเคยขี่ จริงไหม หรือว่าก้อยลืมไปแล้ว ว่าทำไมพี่จะมาที่นี่ไม่ได้” ยิ้มเยาะอย่างคนเห็นแก่ได้ ไม่ยอมรามือ “ก็เราสองคนเลิกกันแล้ว” พรทิรากดเสียงต่ำ ดวงหน้าของเธอไร้ความสุข ผิดมากที่เลือกคบหากับผู้ชายคนนี้ “ก้อยเลิกกับพี่ แต่พี่ยังไม่ได้เลิกกับก้อย” ศิวดลพูดอย่างคนขวางโลก “เราไม่ได้รักกัน” “เหรอ ไม่ได้รักกัน แต่นอนด้วยกันเนี่ยนะ” “ทุกอย่างที่เกิดขึ้น พี่คิงได้เปรียบทั้งนั้นเลยนะคะ พี่จะมาพูดเพื่ออะไร และต้องการอะไรจากก้อยกันแน่ ให้พี่พูดออกมาให้ชัดเจนเลย พี่คิงไม่ต้องมาพูดจาอ้อมโลกอย่างนี้ค่ะ” ร่างเล็ก ๆ สั่นเทิ้ม เดินถอยหนี ในใจเดือดยิ่งกว่าลาวาร้อนจากปล่องภูเขาไฟเสียอีก “ก็ได้ จะให้พี่พูดตรง ๆ หรือ คือพี่อยากจะนอนกับก้อย” ------------------ อย่าเห็นเธอเป็นเพียงกุหลาบไร้ค่า หนามที่แหลมคม...ที่เธอหลบซ่อนเพื่อคนที่เธอรัก หากวันใดความไว้ใจสิ้นสุด...เธอก็พร้อมจะโบยบิน