"ถ้าจะเปรียบกับการเดินทาง เราจะเดินสบาย ๆ หรือว่าจะแบกของหนักเอาไปด้วย ปัญหาก็ย่อมจะเกิดขึ้นว่า เดินอย่างไรจึงจะเบาสบาย ไม่แบกเอาของหนักไปด้วย คนก็มักจะสงสัยว่า จะเอาอะไรไปกิน ถ้าไม่แบกข้าวสาร น้ำตาล อะไรต่าง ๆ เอาไปแล้วจะกินอะไร คนฉลาดเขาก็ตอบว่า ถ้าฉลาดจริงก็หาเอาได้ตลอดทาง คนโง่ไม่อาจจะหาได้ตามทาง ก็ต้องแบก ต้องทูน ต้องหาบ ต้องเหน็ด ต้องเหนื่อย ตลอดเวลาที่หาม คนฉลาดหาได้ตลอดทาง ก็ไม่ต้องแบกต้องหาม อย่างนี้มันต้องผิดแปลกแตกต่างกันมากทีเดียว การเดินทางไปนิพพาน มีปรากฏชัดอยู่ในพุทธสุภาษิตนี้แล้วว่าอย่ากระทำซึ่งอุปธิคือทำการแบกหาม เพราะว่าถ้าเราทำการแบกหามแล้ว ก็จะหนักจนไปไม่ได้ เพราะสิ่งที่เรียกว่าอุปธินั้น ทำให้เกิดการหนักจนไปไม่ได้ เหมือนว่าเรามีอุปธิในบ้านเรือนของเรา เราจะแบกเอาบ้านเรือนเดินทางไปได้อย่างไร อย่างนี้เป็นต้น หรือว่าเรามีเรือกสวนไร่นา เราจะแบกเอาเรือกสวนไร่นาไปได้อย่างไร อาการที่ต้องแบกต้องหามขนาดที่เดินไม่ไหวอย่างนี้ เรียกว่าอุปธิ "