“คุณภาม” “อ้าว...ไม่เรียกพี่ภามแล้วเหรอ” ภามกระซิบถามคนตัวเล็ก จนถึงวันนี้เขาก็ยังไม่มีโอกาสได้ถามมารดาถึงเรื่องการหมั้นหมายของเขากับปัณณิกาเลยเนื่องจากทั้งเขาและมารดาก็ต่างยุ่งอยู่กับงาน “จะไม่แนะนำให้พี่รู้จักเพื่อนของพริมหน่อยหรือ” ภามเอ่ยขึ้นไม่เบานักเพราะต้องการให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามได้ยินด้วยในขณะที่ปัณณิกายังไม่หายตกใจ “เอ่อ...คือ...” ปัณณิกาเกิดอาการอึกอัก “สวัสดีครับ ผมภาม ชยานันต์ เป็นคู่หมั้นของพริมครับ” ภามเอ่ยแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ และมันก็ทำให้ดวงตาของปัณณิกาเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าภามจะบอกใครต่อใครออกไปเช่นนั้น