เพื่อนสาวของเธอไปชอบยัยแม่มดจำแลงอย่างดาริกาพี่สาวจอมมารยาของศยามลแทน “นิดล่ะก็ไปว่าพี่ดลเขา” เธอตีเพี๊ยะที่แขนเพื่อนรัก แต่ก็ไม่แรงมากนักแค่พอให้คันๆ เท่านั้น “ก็มันจริงนี่นา” พนิดาพูดเถียงพลางทำแก้มป่องใส่สาวขี้แยเมื่อครู่อีกด้วย “คุณคะ คุณคิดยังไงกับเรื่องของตาดล หนูมลและหนูดาคะ” ระหว่างทางที่เดินออกมาจากห้อง มณีนาศจึงถือโอกาสสอบถามความคิดเห็นของสามีว่ามีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไร “ผมว่าเรื่องนี้มันค่อนข้างที่จะซับซ้อนพอดู แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจได้ นั่นก็คือหนูมลไม่ได้เป็นคนทำให้ตาดลตกบันไดลงมาอย่างที่แม่เลี้ยงของเธอบอกพวกเราแน่นอน เพราะแววตาของหนูมลตอนที่เราเจอนั้นถึงแม้จะดูตกใจไปบ้างแต่ก็ดูจริงใจและเปิดเผย แต่หลังจากที่กลับมาพร้อมกับคุณกันยาอีกรอบนั้น แววตาของเธอดูหม่นหมองลงไปถนัดตาเชียวคุณ” “ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน จะว่าไปก็อดแปลกใจไม่ได้ ทำไมพ่อแท้ๆ ถึงไม่ยกสมบัติอะไรให้ลูกเลยแม้แต่ชิ้นเดียวกลับยกให้ภรรยาใหม่กับลูกติดเสียหมด ถึงแม้จะบอกว่าให้ดูแลลูกตัวเองด้วยก็เถอะ แต่ฉันว่ามันก็ยังดูแปลกๆ อยู่ดี” เรื่องนี้นางอดสงสัยไม่ได้เพราะใช่ว่าจะไม่รู้จักพ่อของศยามลเอาเสียเลย แม้จะไม่รู้จักดีถึงขึ้นสนิทสนมแต่ก็รู้ว่าสมบัติที่มีนั้นมากพอดู ไหนจะหุ้นที่ร่วมลงทุนอยู่กับหลายบริษัท อีกทั้งเงินเก็บจากการเป็นที่ปรึกษาทางด้านกฎหมายให้บริษัททางการเงินหลายๆ แห่งแต่ทำ ไมทุกอย่างถึงไม่มีสิ่งใดตกเป็นของศยามลเลยแม้แต่ชิ้นเดียว “เรื่องนั้นผมก็ค่อนข้างจะสงสัยอยู่เหมือนกันที่ผ่านมาผม เห็นว่าเป็นเรืองภายในครอบครัวของหนูมลเขาเลยไม่อยากจะยุ่งเกี่ยว แต่มาวันนี้ได้เห็นสิ่งที่คุณกันยาทำกับหนูมลแล้ว คงต้องยุ่งเสียหน่อย