ก๊อกๆ “ท่านคะ คุณเจนิศามาแล้วค่ะ” “เจนคือ น้องเจนิศา ลูกสาวของคุณสมรศรีเพื่อนของแม่พี่งั้นเหรอ” “ค่ะ” “เฮ้ย โลกมันกลมจริง ๆ นะ” “จริงค่ะ ตอนแรกที่คุณแม่บอกชื่อพี่บอม เจนยังตกใจเลย” “ตกใจแล้วทำไมยังรับงาน ผมนึกว่าเจนจะเกลียดผมไปแล้วซะอีก” อ๋อ เกลียดจริงๆ นั่นแหละค่ะ เกลียดฝังใจไม่ลืมจนถึงทุกวันนี้! "มือพี่บอมเปื้อนอะไรคะ" "ไม่รู้ใครทำน้ำแตกใส่เก้าอี้พี่" "น้องเจนมาช่วยพี่ดมสิคะ นี่กลิ่นใคร" "หนูขอโทษค่ะ มันอดไม่ได้จริงๆ" “แค่เสื้อก็เร้าหนูได้แล้วเหรอคะ” “เสื้อพี่บอมกลิ่นหอมนี่คะ หอมแบบที่หนู เอ่อ คิดถึง” “ถ้าคิดถึงกันขนาดนี้ คืนนี้มาดมตัวพี่เลยมั้ย” “พี่บอม! เจอหน้ากันในรอบสามปีก็หื่นใส่เลยนะคะ ไม่คิดจะทักทายถามไถ่กันก่อนหรือไง” “ไม่อยากถามไถ่ อยากแต่จะจับไถนาอย่างเดียว หายไปไหนมาคะ” “พี่บอมแต่งงานหรือยังคะ” “เรียกว่ายังไม่มีเมียแบบเป็นทางการดีกว่า” เขาไปเคย “โสดแล้วจีบได้ใช่มั้ยคะ” “น้องเจนจะจีบพี่เหรอคะ ยังอยากลองน้ำพริกถ้วยเก่าเหรอ” “ก็สากพี่บอมแซ่บนี่คะ เจนเลยอยากจะตำน้ำพริกกับพี่อีก”