"จากเมืองหลวงสู่แดนเหนืออันไกลโพ้น เสิ่นเฟิ่งซิน เดินทางไปที่นั่นด้วยราชโองการสมรสพระราชทาน … เชวี่ยเจียงเฉียง ผู้ปกครองแดนเหนือที่ได้รับสมญานามว่า ‘ดาบโลหิต’ เพียงเพราะสมรสพระราชทานที่ไม่เต็มใจรับ ท่านโหวหนุ่มจึงทิ้งฮูหยินจากสกุลตกต่ำในเมืองหลวงไว้ในห้องหอ แล้วอ้างศึกสงครามมุ่งหน้าสู่สนามรบ ทั้งที่ฮูหยินผู้นั้นงดงามราวกับรูปสลักที่เหมือนไม่มีอยู่จริง หญิงสาวจากเมืองหลวงกระดูกเปราะท่าทางอ่อนแอ ทั้งยังผูกมัดเขาไว้กับอำนาจภายในวังหลวง แม้ไม่ได้ชิงชัง แต่ก็ไม่อาจแสดงความรักใคร่ได้เช่นเดียวกัน ทว่า... สตรีที่เขาดูแคลนกลับถือตราพยัคฆ์อุดรนำกำลังทหารมาช่วยเขาฝ่าวงล้อมศัตรู"