อย่ามองหาความงดงามจากชีวิต ถ้าท้องยังไม่อิ่ม ถ้ากายยังโหยหา การยืนหยัดต้องอาศัยกาลเวลา ความเหนื่อยล้า อ่อนแอ ผิดหวัง อาจจะพรากทุกสิ่งไปจากคุณ คีติกานต์เกิดมาท่ามกลางความเพียบพร้อม รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ ครอบครัวที่สมบูรณ์ มนุษย์ไม่เคยพอในสิ่งที่ตนมี มนุษย์ไม่เคยสุขล้นตลอดกาล ความเศร้าคละเคล้า ความโหยหาคละคลุ้ง สังคมจึงมักมีอาชีพแปลกๆที่หลบซ่อนอยู่ หนึ่งคนอยาก หนึ่งคนสนอง ถลำลงไปแล้วถ้ามัวถลุงก็ล่มจม ถ้ามัวโง่งมก็มิแปลกถ้าจะฉิบหาย แล้วพวกเธอเล่า จะมัวเมาลุ่มหลง กับสิ่งเร้า หรือดิ้นเร่า กระเสือกกระสนให้พ้นออกมา รักเถอะถ้าคุณมีสิทธิ์รัก ตายเถอะถ้าเขาอนุญาตให้ตายได้ ตายเพื่อรัก อาจดูโง่เง่าแต่เราจะหลุดพ้นได้จากสิ่งที่ไม่ได้รัก " โยรักคุณคีย์" ประโยคเดียวสั้นๆดวงตากร้านชีวิตคลอคลองด้วยหยาดน้ำใส ริมฝีปากสีสดขบเม้มเข้าหากันจนซีด " จากเพราะรักดีแล้วโย" คำสั้นๆแต่ร้าวรานทั้งคนพูดและคนฟัง " บางทีจากตาย อาจสบายกว่าจากเป็น" เสียงแหบพร่าดังไล่หลังคนที่ก้าวเดินออกไป หากไม่มีปฏิกริยาใดๆปรากฏออกมา เสียงรองเท้าส้นสูงยังดังกึกก้องกังวานเป็นจังหวะ ห่างออกไปทุกที โยธกาปล่อยตัวเองให้รูดลงไปกองกับพื้นทางเดิน ร้องไห้ จนน้ำตาแห้งเหือดไปเอง อา...ความรัก คีติกานต์ ..