เจ้าบ่าวซาตาน โดย...บัวริน 📖 อารัมภบท ชีคหนุ่มรวบรวมพระทัย ก่อนจะช้นร่างบางไว้ในท่องพระกร อุ้มเธอออกจากกระโจมเพื่อพาหญิงสาวไปสู่แอ่งน้ำ พระองค์ว่าการดับความร้อนรุมของหญิงสาวด้วยกระแสน้ำที่เย็นเฉียบจะสามารถช่วยบรรเทาเธอจากพิษของยากำหนัดนั้นได้ โอริสสาผวากอดเขาเฮือก “หนาว...หนาว...” เธอครางเสียงสั่นคางกระทบกัน แขนทั้งสองข้างกอดกระหวัดรัดร่างกำยำที่อุ้มร่างบางอยุ่ในน้ำเย็นเฉียบแน่น เกาะกอดเขาราวกับปลิง หากแต่ชีคหนุ่มไม่ทรงบ่นสักคำเดียว ทรงให้สายน้ำช่วยบรรเทาความร้อนในกายเขาและเธอ และขณะเดียวกันก็ใช้ความอบอุ่นจากกายทั้งคู่เพิ่มความอบอุ่นถ่ายเทให้แก่กันและกันบรรเทาความเย็นเฉียบของกระแสน้ำ ทั้งสองร่างกอดกระหวัดกันอยู่กลางแอ่งน้ำ เสียงครางฮือของหญิงสาว ถูกปลอบโยนด้วยสุรเสียงอบอุ่น “แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อย”ทรงกระซิบข้างขมับหญิงสาว ทรงอนุญาตให้องค์เองเพียงแค่จุมพิตขมับหญิงสาวเบาๆเท่านั้น แล้วมันจะเรียบร้อย อย่างน้อยก็สำหรับเธอที่กำลังเคลิ้มหลับในอ้อมพระกรของชีคหนุ่มนั้น ลมหายใจของเธอดังผะแผ้วสม่ำเสมอ อาการทุรานทุรายค่อยซาหายลงไป และคำพูดเลือนๆแผ่วๆคำสุดท้ายที่หญิงสาวรับรู้ในสามัญสำนึกคือ “ผมรักคุณ...โอริสสา” โอริสสาคิดอย่างเลือนๆ พยายามปรือตาขึ้น แต่เปลือกตากลับหนักอึ้ง ใครกันนะมากระซิบบอกว่ารักเธอใกล้ๆหู รักด้วยใจ บัวริน 💕