ภาพในจอทีวีที่การะเกดกำลังดูแล้วฟิน แต่คนนอนข้างๆ หาได้ฟินด้วย เมื่อเธอสนใจพระเอกในละครดังมากกว่าตัวเอง “นี่จะทะลุเข้าไปเป็นนางเอกเลยดีไหม ผัวอยู่ตรงนี้ทั้งคนไม่สนใจ” พุฒ เริ่มงอนเมียรัก เมื่อการะเกดกำลังฟินแล้วก็เขินจนหน้าแดงไปหมด คว้าหมอนมากอดแล้วจิกราวกับตัวเองเป็นนางเอง กับฉากกำลังเข้าห้องหอของพระนางในละครดังนั่นเอง “นี่เกด เฮียง่วงแล้วนะ” พุฒยังไม่เลิกเซ้าซี้เมียรัก ยกมือสะกิดแขนเรียวแต่เธอก็สะบัดมือปัด ราวกับบอกเขาว่าอย่ามายุ่ง “ง่วงก็นอนไปสิคะ” “แต่เฮียอยากนอนกอดเมียนี่” “แหม กอดมาตั้งหลายคืนแล้ว คืนนี้ไม่กอดก็ได้ค่ะ เกดจะดูละครกำลังจะอวสานแล้ว” “ดูทำไม ละครน้ำเน่า สู้คนจริงๆ ก็ไม่ได้” “แหม เหมือนกันที่ไหนคะ นี่พระเอกเขาหล่อจะตาย กล้ามเป็นมัดๆ เลยนะคะ ดูนั่นสิ อุ้ย..ซิกแพคงามมากเลยค่ะ” คำพูดของเมียรัก ทำเอาพุฒเปิดผ้าห่มมองหน้าอกและกล้ามท้องของตัวเอง “ของเฮียก็มีเหมือนกันนะ” คนนอนพิงหัวเตียงกอดหมอนหันมองแวบหนึ่ง “แหม ช่างกล้าพูดนะคะ one pack นะสิไม่ว่า นี่เฮียอย่าเพิ่งชวนคุยค่ะ นั่นเขากำลังจะชวนกันโล้สำเภาแล้ว” “อะไร โล้สำเภา” พุฒไม่เข้าใจ แต่ตามองไปยังจอทีวีพอเห็นพระเอกกำลังรั้งนางเอกเข้ามากอดแล้วจูบ ก็ถึงบางอ้อ “อยากโล้สำเภากะเขาไหมล่ะ” เขาถามตรงๆ มองหน้าสวยไร้เครื่องสำอางที่สวยใสไร้ไฝฝ้า “บ้า เฮียนะ” การะเกดเขินเมื่อรู้ว่าพุฒพูดจริงๆ “ก็ได้ค่ะ” คำตอบทำพุฒยิ้มกว้าง หัวเราะก๊ากออกมาอย่างพอใจ ร่างบางหันมากระโจนทับร่างหนาทันที.... ************************ ตอน 1 “นี่เกด” คนนั่งเรียนข้างๆ ยื่นมือมาสะกิดแขนเรียวเบาๆ จนทำให้คนที่กำลังจดเลคเชอร์วิชาที่อาจารย์กำลังอธิบายอย่างใจจดจ่อ เมื่อเป็นวิชาสุดท้ายแล้ว และนั่นหมายถึงเธอกำลังจะจบการศึกษา หลังจากส่งงานชิ้นสุดท้ายผ่านไปเรียบร้อย “อะไรเหรอ” คนถูกถามไม่ได้หันมามอง แต่หูได้ยินเพื่อนถามชัดเจน “นี่ หยุดจดบ้างก็ได้นะแก ยังไงเกรด A ก็ไม่หนีไปไหนหรอก” ศจีอดงอนเพื่อนรักไม่ได้ ทำให้คนถูกแซวหันมาส่งยิ้มหวาน “แหมแกก็ ฉันอยากได้เกรดเฉลี่ย 4.00 นี่” “หึ จะเอาเกรดเฉลี่ยไปทำไม งานก็ไม่ต้องทำ จบนี่แกก็จะไปเป็นเจ้าของไร่ใหญ่โต ไม่ต้องทำงานทำการอะไร ก็มีกินไปตลอดชาติแล้วยะ จะเอาเกรดเฉลี่ยไปทำไมอีก” ศรีต่อว่าเพื่อนรัก มองไม่เห็นความสำคัญของเกรดที่เพื่อนรักต้องการ “เอาไว้เป็นเกียรติประวัติให้ลูกให้หลานดูไง” “เหรอยะแม่เกด นี่ว่าแต่คืนนี้จะไปฉลองด้วยกันหรือเปล่า” ศจีถาม ทำให้เพื่อนรักหยุดจดเลคเชอร์ “ไปสิ ว่าแต่จะบอกเฮียพุฒยังดีล่ะ เฮียจะมารับด้วยสิเย็นนี้” “อ้าวเหรอ งั้นแกก็อด แม่การะเกด” การะเกด ทำหน้ามุ้ย ในหัวคิดถึงเฮียพุฒคนรักและคู่หมั้นที่พ่อแม่หมั้นไว้ให้ตั้งแต่อยู่ในท้อง เธอกับพุฒห่างกันเกือบสิบปี ตอนนี้เธอ 24 ปี และเฮียพุฒ 34 ปี เป็นเจ้าของไร่ใหญ่โตอยู่ที่เมืองกาญ และพ่อแม่ของเธอก็มีกิจการโรงแรมอยู่ที่นั้นตั้งแต่สมัยปู่ย่าแล้ว และมีลูกค้าจากฝั่งไทยและพม่าเข้ามาพักตลอด รวมถึงนักท่องเที่ยวด้วย แต่ความรักของทั้งสอง กลับไม่เป็นเหมือนคู่คลุมถุงชนอื่นๆ เธอและพุฒต่างตกหลุมรักกันตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่มสาว เขาบอกว่ารักเธอตั้งแต่เห็นหน้าสมัยเด็กๆ เหมือนเป็นบุพเพว่างั้นเถอะ เล่นเอาการะเกดอิ่มอกอิ่มใจที่ได้คู่หมั้นที่รักเธอจริงๆ และเธอก็รักเฮียพุฒคนนี้เช่นกัน “ไม่อดหรอก ก็ให้เฮียไปด้วยไง” “จริงเหรอ ดีๆ ฉันอยากจะมอมเหล้าเฮียแก แล้วจัดการซะเลย คนอะไรหล่อลากดินเหลือเกิน” ศจีทำตาหวานเยิ้ม ในหัวคิดถึงใบหน้าหล่อคมของพุฒ ซ้ำรูปร่างสูงใหญ่ แม้ผิวจะคล้ำไปนิดเพราะทำงานตากแดดในไร่ผสมของเขาก็ตาม แต่ยังคงความหล่อเหลาสะดุดใจสาวๆ ที่เห็นเป็นอย่างดี คิ้วโค้งดกดำ จมูกใหญ่เชิดโด่งเหมือนพวงชมพู่ ปากหยักหนาน่าจูบเหลือเกิน การะเกดหันมองเพื่อน ที่ทำตาหวานเยิ้ม คงไม่ต้องเดาว่าศจีกำลังฝันกลางวันถึงใคร “บ้า นี่คิดจะแย่งของฉันเหรอ โน้น แกก็ไปเอาพี่โป๊ปสุดหล่อของแกโน้น” การะเกดแซว เมื่อศจีหลงรูปพระเอกละครดังหลังข่าวในตอนนี้เหลือเกิน จนติดตามเป็นแฟนคลับ ถ้าพระเอกคนนี้เดินทางไปโชว์ตัวที่ไหน และวันนั้นหล่อนไม่มีคาบเรียนจะรีบบึ่งรถตามไปกรี๊ดข้างเวทีทันที ยิ่งมีละครดังด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ศจีคลั่งมากขึ้น จนขนาดไปซื้อชุดไทยมาแต่งราวกับตัวเองเป็นนางเอกงั้นแหล่ะ “ตายๆๆๆ ฉันลืมไปเลยแก” ศรีเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ฉีกยิ้มกว้างประจบเอาใจเพื่อน กลัวเพื่อนจะหาว่าเธอมาคลั่งคู่หมั้น “อะไรของแก นี่อย่ามัวแต่ฝันหวาน โน้นอาจารย์พูดไปถึงไหนแล้ว จดเร็วๆ วิชาสุดท้ายแล้วนะ เดี๋ยวจะสอบไม่รู้เรื่อง” การะเกดงง ก่อนจะมองสไลด์ตรงหน้า รีบจดเลคเซอร์ไปด้วย ก่อนอาจารย์จะบอกปิดการสอน “เอาล่ะ อาจารย์สอนหมดแล้ว ใครมีอะไรสงสัยใหม่” เสียงอาจารย์ดัง มองหน้านักศึกษาในห้องเรียนที่จะมาเรียนกันวันสุดท้ายแล้ว “ไม่ครับครับอาจารย์” “ดีมาก งั้นเจอกันวันสอบละกัน ขอให้ทุกคนสอบผ่านกันหมดนะ จะได้ไม่ต้องการสอบซ่อมกับอาจารย์ดี แล้วก็โชคดีกันทุกๆ คน” คนเป็นอาจารย์ยิ้มกว้าง ดีใจที่สร้างลูกศิษย์อีกรุ่นออกสู่สังคม “สาธุ” เสียงอวยพรของอาจารย์ทำให้ได้ยินเสียงนักศึกษาที่ทะเล้นเอ่ยออกมา เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันมาตลอดสี่ปีให้รู้สึกใจหายวาบ “อาจารย์ขอให้พวกเธอประสบความสำเร็จใจชีวิตทุกๆ คนนะคะ ชีวิตข้างนอกกับในรั้วมหาวิทยาลัยมันไม่เหมือนกัน มีอะไรต้องคิดไตร่ตรองให้ดีๆ ไม่มีให้แก้ตัวเหมือนการเรียนอีกแล้ว” “ขอบคุณครับอาจารย์ / ขอบคุณค่ะอาจารย์” เสียงนักศึกษายกมือเอ่ยขอบพระคุณอาจารย์ผู้สอนด้วยความรักและเคารพ บางคนน้ำตาซึมออกมา บางคนเดินเข้าไปยกมือไหว้แล้วกอดท่านไว้ เช่นเดียวกับการะเกดและศจี “ขอบคุณมากนะคะอาจารย์ที่อดทนและสั่งสอนพวกหนูมาตลอด” การะเกดเอ่ยนั่งลงกราบบนตักอาจารย์ด้วยความนอบน้อม จนคนเป็นอาจารย์น้ำตาซึม ดีใจกับลูกศิษย์ทั้งหลาย “อาจารย์ก็ดีใจที่พวกเธอมาถึงวันนี้ แล้วนี่เห็นว่า จบแล้วจะแต่งงานเลยเหรอ” อาจารย์ที่การะเกดปรึกษาท่านทุกเรื่อง จนถึงเรื่องนี้ด้วย “ค่ะอาจารย์”