"ไปเอาน้ำมาให้กินหน่อย" "หาา ครับ ครับ" พี่ปราจีนตกใจที่ฉันใช้ไปเอาน้ำมาให้กิน แต่ก็รีบลุกไปเอามาให้ ฉันเลือกแล้วว่าจะยกโทษให้เขา แต่ขอแกล้งสักหน่อยก็แล้วกัน "ปวดหัวมั้ย เอายาไหม" เขาถามฉันอย่างเป็นห่วง เพราะฉันแกล้งทำสีหน้าไม่ดีใส่เขา "ไม่อ่ะ แต่ปวดขาจัง โอ๊ย" ฉันทำท่าเหยียดแข้งเหยียดขา แล้วกำมือทุบๆ เหมือนกำลังนวดให้ตัวเอง "ปวดตรงไหน พี่นวดให้" พี่ปราจีนยกขาฉันมาไว้บนตักตัวเองแล้วก็นวดให้ฉันอย่างเบามือ ยิ่งเห็นเขาเอาใจแบบนี้ฉันยิ่งอยากแกล้ง "มีขนมไหม หิวอ่ะ" "ขนมหมดอ่ะ แต่เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้นะ" "ไม่ต้องหรอก ไม่กินก็ได้ มิทนได้" ฉันทำท่ากลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่เหมือนอยากกินขนมสุดๆ แต่บอกเขาว่าไม่ต้องไปซื้อมา "ร้านขนมอยู่ข้างล่างนี้เอง พี่ไปแป๊บเดียว รอก่อนนะ" พี่ปราจีนรีบเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ในห้องก่อนจะวิ่งลงไปซื้อขนมให้ฉัน ฉันแอบหัวเราะจนตัวงอ "จะแกล้งซะให้เข็ดเลย" ฉันพูดคนเดียว แล้วเดินเข้าไปในห้องเขา ก่อนจะนอนลงกระดิกขาอยู่บนเตียงอย่างสบายใจ "มาแล้วครับ เค้กวนิลาที่เมียชอบกิน" เขาเรียกฉันว่าเมียอีกแล้ว เขินนะเนี่ย พี่ปราจีนยื่นหน้ามาใกล้ๆ ฉัน พอฉันรู้ตัวก็รีบผลักเขาออก "เขินเหรอ หน้าแดงแจ๋เลย" พี่ปราจีนเอียงคอถาม "ใครเขิน คนไม่สบาย หน้ามันก็แดงเพราะพิษไข้แปลกตรงไหน" ฉันแก้ตัว พี่ปราจีนมองฉันแล้วอมยิ้มแบบไม่เชื่อ "ครับ ไม่เขินก็ไม่เขิน" "แล้วใครบอกว่าอยากกินเค้กวนิลา วันนี้อยากกินเค้กสตรอเบอรี่ต่างหาก" "อ้าว ก็เห็นทุกทีกินแต่วนิลาอ่ะ" "ทุกทีอะไร แล้วทุกที่ต้องเป็นเหมือนเดิมเหรอ ถ้างั้นไม่ต้องกินเค้กวนิลากันทุกวันเลยหรือไง" ฉันแกล้งโวยวาย ทำหน้าไม่พอ "ครับๆ เดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้ใหม่" พี่ปราจีนเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะลงไปซื้อเค้กให้ฉันอีกรอบ ก็คนมันมีความผิดนี่เนอะ ทำเป็นมายอมตามใจ ผ่านไปประมาณสิบห้านาทีพี่ปราจีนก็วิ่งขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง "มิ เค้กสตรอเบอรี่มันไม่มีอ่ะ เขาบอกหมดแล้ว กินอย่างอื่นแทนได้มัั้ย" พี่ปราจีนถามหน้าซื่อ "แล้วซื้ออะไรมาให้" "ยังไม่ซื้อ ก็มาถามก่อนนี่ไง" ฉันแทบจะหลุดหัวเราะ นี่เขาลงไปข้างล่าง แล้วขึ้นมาถามฉันว่าเอาอย่างอื่นแทนไหมเนี่ยนะ "แล้วเดินขึ้นมาถามอีกทำไม ทำไมไม่โทรมา" "อ้าว เออ ลืมไปเลย แหะๆ" นี่ปราจีนยืนลูบท้ายทอยตัวเองแบบเขิน เขาทำท่านี้แล้วน่ารักว่ะ "ไม่กินแล้ว จะนอน แค่นี้ก็ซื้อให้ไม่ได้" ฉันล้มตัวลงนอนหันหลังให้เขา "ไว้วันหลัังพี่พาไปกินนะครับ" พี่ปราจีนอ้อน ก่อนจะขึ้นมาบนเตียงแล้วนอนกอดฉันไว้ "ลงไปได้มั้ย อึดอัด นอนไม่สบายตัว" ฉันฟึดฟัดใส่ "แต่พี่อยากนอนกอดเมียนี่นา" พี่ปราจีนอ้อน "ก็มิอึดอัดหายใจไม่ออก ถ้าไม่ลงไปมิจะกลับไปนอนที่คอนโดนะ" ฉันขู่ พี่ปราจีนค่อยๆ ลุกลงจากเตียง