“ไม่รู้ล่ะ ยังไงคุณก็ต้องกลับค่ะ!” เมื่อหญิงสาวพูดไม่รู้เรื่อง ร่างเปลือยเปล่าจึงหันหลังกลับโดยไม่พูดอะไร เสียงฝีเท้าซึ่งย่างสามขุมเข้ามาช้าๆ ทำให้คนขี้โวยวายถึงกับตื่นกลัวเหมือนหนูติดจั่น และไม่กล้าแม้แต่ลืมตาขึ้นมอง เพราะอาจจะเห็นอะไรบางอย่างที่ต้องติดตาไปตลอดชีวิต ร่างบางจึงทำได้แค่ถอยหลังกรูดจากนักล่า จนชนข้าวของระหว่างทางล้มระเนระนาด แต่เสียงนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง ตอนนี้เธอขยับไปไหนไม่ได้อีก เนื่องจากชิดกับผนังจนจะเป็นเนื้อเดียวกับมันแล้ว ลมหายใจซึ่งรินรดบนดวงหน้าหวาน ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ แทบโลดแล่นออกจากอก ตั้งแต่เกิดเธอไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้มาก่อนเลย