เธอยกศีรษะขึ้นจากบ่าของเขาพลางสบตา “ว่าแต่ทานข้าวเสร็จบ่ายนี้เราจะไปท่องเที่ยวที่ไหนกันดีคะ” เขาไม่ได้คิดเรื่องเที่ยวมาก่อน เหตุผลเดียวที่เขาเลือกรีสอร์ตแห่งนี้ก็คือความเงียบสงบ ใช้เวลายี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่กับตนเองและท่องหนังสืออย่างหนักหน่วง ทว่าตอนนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว โชคชะตาส่งของขวัญที่อยู่เหนือความคาดหมายทั้งปวงเข้ามาในชีวิตเขา เธอเปลี่ยนให้ช่วงเวลาที่แสนธรรมดากลายเป็นแสนวิเศษ “ขึ้นเตียงกับคุณนับว่าเป็นการท่องเที่ยวอย่างหนึ่งของผมครับ” เขาสบตาเธออย่างลึกซึ้ง เธอทำท่าครุ่นคิด “เราอาจจะทำให้บางอย่างน่าตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เช่นการออกไปที่หน้าผาโดดเดี่ยวนะคะ” “โอ้ว้าว” เขาเบิกตาโตพร้อมกับความคาดหวัง “ผมชอบความคิดของคุณเหลือเกิน” “ฉันแค่พูดเล่นน่ะค่ะ” เธอดับฝันเขาลงด้วยเสียงหัวเราะร่า “เสียใจด้วยที่รัก บ่ายนี้เราจะไปที่หน้าผานั่นกัน รีบทานได้แล้วครับ” เขายื่นมือไปตักกับข้าวใส่จานให้เธอ ก่อนจะก้มหน้าขะมักเขม้นรับประทานอาหารมื้อเที่ยงอย่างเร่งรีบ ให้ตายเถอะ หัวใจของเธอเองก็ระริกระรี้ไม่แพ้กันเลย ลำไส้ของเธอหดตัวบีบเกร็งกระสันซ่านและจดจ่อรอวินาทีที่จะได้ไปริมหน้าผาด้วยกันตามลำพัง