"เบคกี้บอกเธอยอมมาเป็นมามี้ให้แอลวินด้วยความเต็มใจใช่ไหม" “ค่ะตามนั้น" “แค่นั้นจริงเหรอ " “หมายความว่าอย่างไงคะ?"หญิงสาวทำหน้าฉงน “ไม่ใช่เธอหวังสูงที่จะได้มาเป็นเมียฉันด้วยหรอกเหรอ บอกไว้ก่อนนะผู้หญิงจืด ๆ แบบเธอไม่ใช่ สเป็กฉันอย่าหวังสูงมันไม่มีทาง" ความอดทนของบัวชมพูแตกกระเจิดกระเจิงไม่เหลือแล้ว ร่างบางลุกขึ้นยืนทันที "ค่ะ ฉันจะจำไว้ มีแค่นี้ใช่ไหมคะ" “ทำไมแค่นี้ทำเป็นไม่พอใจฉันพูดแทงใจดำล่ะสิ" อัลเบิร์ตยังเอ่ยวาจาดูหมิ่นคนตรงหน้าไม่หยุด "คุณจะคิดยังไงก็เรื่องของคุณ ฉันทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ" เสียงหวานใสเอ่ยรอดไรฟัน “เชื่อตายล่ะ" อัลเบิร์ตทำหน้ายียวนกวนประสาทที่สุดในความรู้สึกของบัวชมพู “จะไม่เชื่อก็ตามใจ และขอบอกไว้อีกอย่างนะคะ... คุณก็ไม่เฉียดคำว่าสเป็กของฉันเลยสักนิด แค่นี้ใช่ไหมคะ" บัวชมพูบิดปากอิ่มเล็กน้อยเอ่ยเสียงเยาะ ๆ อัลเบิร์ตควันออกหูเมื่อปากอวบ ๆ นั้นเอื้อนเอ่ยออกมา