“แรด ร่าน รั่ว ยั่วผู้ชาย…คือฉายาที่สื่อมวลชนตั้งให้คุณกุลค่ะ” เด็กรับใช้ยิ้มปากแทบฉีก ขณะถือไอแพดโชว์ให้เธอเห็นข่าวชัดๆ “คุณกุลคิดยังไงกับฉายาในปีนี้คะ?” “ก็ดีนะ เขียนได้คล้องจองดี ฟังแล้วรู้สึกติดหู จำง่าย” กุลกัลยาตอบ “พ่อกับแม่รู้ข่าวนี้หรือยัง?” “รู้แล้วค่ะ ท่านรัฐมนตรีชมคุณกุลว่า ช่างทำเรื่องงามหน้าได้ไม่หยุดไม่หย่อนจริงๆ ส่วนคุณหญิงเป็นลมก่อนทานข้าวไปสองรอบ พอทานข้าวเสร็จก็เป็นลมไปอีกรอบหนึ่ง” -------------- ในสายตาของปกปัก กุลกัลยาเป็นผู้หญิงที่ “ดีแต่ปาก” เธอก๋ากั่นกับผู้ชาย ในสไตล์บริหารเสน่ห์ของตัวเอง ผู้ชายถอยเธอยิ่งรุก แต่พอเจอคนรุกเธอก็ถอย แล้วก็เบื่อ เรียกว่าหลงง่ายหน่ายเร็ว จากนั้นเธอก็ทิ้ง ชิ่งและหนี ก่อนตีโพยตีพายว่าตัวเองอกหัก ไม่มีผู้ชายคนไหนรักเธอ แล้วก็ขอให้เขาเลี้ยงข้าวเป็นการปลอบใจ ผ่านไปไม่กี่วันเธอก็โผไปหาผู้ชายคนใหม่ จากนั้นก็คร่ำครวญว่าตัวเองอกหัก วนเวียนแบบนี้มาโดยตลอด “ไม่ว่ากุลจะอยู่ที่ไหน ถ้ากุลอกหัก ไม่มีใคร เราจะอยู่เป็นเพื่อนและเลี้ยงปลอบใจกุลเอง” ปกปักให้คำสัญญา และคำสัญญาของเขา ก็ทำให้กุลกัลยาหาเรื่องอกหักให้ตัวเองบ่อยยิ่งขึ้น จนได้รับฉายาว่า แรดร่านรั่วยั่วผู้ชาย แต่แน่นอนว่าเธอไม่แคร์ เพราะจุดประสงค์จริงๆ ของเธอก็คือ การที่เธออกหัก แล้วได้อยู่ใกล้ปกปักนั่นเอง -------------- “เรากำลังคิดเรื่องลูก” ดวงตาของปกปักเป็นประกาย “เราอยากได้ลูกแฝด กุลคิดว่าไง” “ว่าไงก็ว่างั้นแหละ” กุลกัลยาตอบ ตอนนี้เธอกำลังคิดว่าต้องเดินยังไงไม่ให้ขาถ่าง ส่วนเรื่องลูกแฝดหรือไม่แฝดมันเป็นเรื่องในอนาคตที่ห่างไกล จะรีบคิดไปทำไมล่ะ “ถ้ามีลูกแฝด คนหนึ่งเราจะให้ชื่อปั๊ม ส่วนอีกคนเราจะให้ชื่อปาร์ค พอลูกโตขึ้นเราจะบอกลูกว่า ที่ลูกเกิดมาได้นั้น เป็นเพราะพ่อกับแม่เอากันที่ห้องน้ำปั๊มและสวนสาธารณะ กุลว่าไง ชอบมั้ยครับ” และคำตอบที่ปกปักได้รับจากกุลกัลยา ก็คือหญิงสาวบิดเนื้อตรงสีข้างของเขาเต็มแรง